Sierść Twojego pudla będzie rosła na zawsze. Pudel, który nigdy nie jest pielęgnowany, może wyglądać jak ten pies. ( Nie jest pudlem, ale podobną rasą) Pudel może również skończyć z płaszczem ze sznurka, który jest całkiem fajny, jak dredy, ale musisz nad tym popracować. Nie stanie się to naturalnie. .
Pudle to na szczęście nie popularne psy. Dlaczego na szczęście ? Bo moda niszczy rasy, popularność je wypacza - i tak sie stało z rasa wlatach 80-tych gdzie pudle zostały wyniszczone - a efekty widać do dziś wpostaci pól i ćwierć "pundli" gnijących w schroniskach i "chotoffanych" w stodołach w rozmnażalniach bezrasowych jakie się reklamują jako "hodowle domowe" :mad: . Dlatego jeżeli ktoś chce sie wziąć za prawdziwą Hodowlę musi wiedzieć, że to nie jest hodowca nie wypuszcza szczeniaków co rok, nie dopuszcza do rozrodu każdej suki czy psa, robi badania w kierunku chorób genetycznych, sprawdza predyspozycje partnera (rodowody, osiągnięcia itd) i dba o jakość, zdrowie. Zalety pudla. 1. Prawie najinteligentniejszy pies na świecie - miejsce II w rankingu 2. Szybko się uczy - tak, szczególnie tego co mu nie wolno ;) 3. Długo żyje, bo 15 - 18 lat, czyli dłużej może pracować a przez to bardziej opłaca się go szkolić niż labradora - zależy, lata które podajesz to przeciętna średniego pudla, miniatury, toy i duże oscylują od 11-15 lat. 4. Mało lnieje - za to przez cały rok i jedynie regularna pielęgnacja ratuje przed nadmiarem sierści w domu ;) Wystarczy zobaczyć ile sierści jest na pudlówce za każdym czesaniem aby włożyć między bajki kwestię linienia. 5. Mokra sierść nie "śmierdzi psem" - jezeli sie prawidło pielęgnuje, czesze i kąpie pies jest wręcz pachnący :) 6. Rzadko wywołuje alergię - tak, ale absolutnie nie nadaje się dla osób uczulonych na ślinę (przewodzi w tym zakresie !) oraz na naskórek i wełnę. 7. Może wygladać normalnie (równo obcięty) i ekstrawagancko (jakaś fikuśna fryzura) - to fakt. Dodaj do tego koszty fryzjera, od 50-150 na 2 msc i wyjdzie ci mniej więcej obraz pudla.
Wygląda na to, że zachodnia Europa i częściej Wyspy Brytyjskie są wypełnione opowieściami o upiornych psach. Większość z tych opowieści dotyczy czarnych jak węgiel psów z czerwonymi oczami, a większość z nich została opisana jako większa niż większość psów. Większość uważana jest za złych, ale niektórzy są uważani za życzliwych. Co to jest […]
Goldendoodle to kudłaty, sporych rozmiarów, a przy tym niezwykle łagodny pies. To typowe czworonogi do towarzystwa, choć pełnić mogą także rolę psa ratowniczego, terapeutycznego, myśliwskiego lub asystującego. Nazywane są również Goldie Poos, Golden Poos, Groodles. Psy powstałe z połączenia dwóch ras, czyli tzw. hybrydy cieszą się sporą popularnością. Jednym z bardziej znanych jest goldendoodle. Do jego powstania przyczynił się sukces, jaki odnotowały wcześniej utworzone labradoodle, czyli krzyżówka labradora i pudla. Goldendoodle jako hybryda krzyżowa jest uznana przez amerykański Canine Hybrid Club. Goldendoodle – historia rasy Goldendoodle (niekiedy też spotyka się pisownię golden doodle) to wynik skrzyżowania pudla i golden retrievera. Pierwszy przedstawiciel tej rasy wyhodowany został w 1969 roku. W Polsce rasa ta jest w dalszym ciągu mało znana, lecz na Zachodzie mocno rozpowszechniona. Już w latach dziewięćdziesiątych hodowla goldendoodle upowszechniła się w Australii i USA. Goldendoodle – sylwetka Nie istnieje jeden słuszny wzorzec goldendoodle. Nie pozostaje nic innego, jak zaprezentować uśrednione informacje o tej rasie. Dorosłe osobniki osiągają 14–21 kg masy ciała i 61–66 cm wzrostu w przypadku psów, a 56–58 cm w przypadku suk. Można spotkać psy o sierści prostej, kręconej i falowanej. Bez względu na rodzaj sierści jest ona zawsze dość długa. Umaszczenie także bywa różnorodne. Goldendoodle mogą mieć sierść koloru złotego, białego, kremowego, czekoladowego i czarnego. Umaszczenie jest zazwyczaj jednolite. Goldendoodle – zachowanie i charakter Rasa goldendoodle charakteryzuje się przyjacielskim nastawieniem i dużą łagodnością. Czworonogi te mocno przywiązują się do ludzkiej rodziny i są jej bardzo oddane. Obdarzone doskonałym węchem goldendoodle będą chętnie tropiły. Cechują się też dużą inteligencją. Chętnie uczestniczą w szkoleniach. Nie wykazują agresji. Dobrze znoszą towarzystwo dzieci i innych zwierząt. Lubią spacery, dlatego warto od razu zaopatrzyć się w dobrej jakości obrożę lub szelki oraz smycz. Przedstawiciele tej rasy bardzo dobrze pływają. Doskonale radzą sobie w aportowaniu z lądu i wody. Dlatego też warto wyposażyć się w kilka zabawek, jakimi chętnie bawić się będzie twój pupil, a dla goldendoodle świetnie sprawdzą się mocne i wytrzymałe Puller oraz KONG. Goldendoodle – potrzeby, pielęgnacja, zdrowie Średnia długość życia goldendoodle wynosi 10–15 lat. Czworonogi te cieszą się dobrym zdrowiem. To rasa pierwszej generacji transgranicznej. Oznacza to, że osobniki pochodzące ze skrzyżowania między niepowiązanymi czystej linii rasami lepiej rosną i są zdrowsze niż rodzice z linii. Ze względu na ryzyko alergii zaleca się wykluczenie z ich diety kukurydzy, pszenicy oraz soi i wprowadzenie karmy bezzbozowej. Goldendoodles nie zrzucają dużo sierści, lecz trzeba je regularnie, średnio raz w tygodniu szczotkować. Konieczne są też inne grzebienie i szczotki, dzięki którym możesz zadbać o wygląd pupila. Goldendoodles potrzebują co kilka miesięcy kąpieli. Mogą im wyrastać długie włosy między palcami. Cena psa goldendoodle jest trudna do określenia. Wiąże się to w dużej mierze z dość małym na chwilę obecną zainteresowaniem tą hybrydą. Trudno też spotkać sprawdzone hodowle goldendoodle. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem będzie nabycie psa z dobrej zagranicznej hodowli. Koszty mogą być bardzo wysokie (nawet kilkanaście tysięcy złotych). Olga Dąbska Milena Kostrubiec Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii
Psy te nie podlegają próbom pracy. Chyba każdy potrafi wyobrazić sobie jak wygląda pudel. Jest to bardzo charakterystyczna rasa psa, która na ulicy jest rozpoznawana z łatwością. Ich budowa jest bardzo elegancka, harmonijna, zgrabna. Cechy na jakie warto zwrócić uwagę kupując pudla z rodowodem: Głowa wyrazista, o prostych konturach
Według klasyfikacji pudle zaliczane są do psów użytkowych i do towarzystwa. Dawniej pudle wykorzystywane były do polowań przede wszystkim na ptactwo wodne. Obecnie pełnią całkowicie odmienną funkcję – reprezentacyjną. Psy pudle stanowią rasę, która jest wyjątkowo pomocna we wszelkiego rodzaju terapiach, dlatego też znakomicie nadają się do pracy z niepełnosprawnymi i ciężko chorymi ludźmi. Charakteryzują się przede wszystkim ogromnym posłuszeństwem oraz tym, iż źle znoszą nieobecność domowników. Pies pudel to niezwykle lubiąca i ceniąca sobie towarzystwo ludzi rasa. Ten wyjątkowo uczuciowy i zawsze skory do zabawy pies jest nie tylko inteligentny, ale także stosunkowo łatwo przychodzi mu dostosowywanie się do rozmaitych warunków i różnych trybów życia. Psy pudle bardzo przywiązują się szybko do swojego właściciela i ufają mu w sposób bezgraniczny. Wymagają ciągłego okazywania sympati, sporej uwagi, czego dowodem jest fakt, iż stale domagają się pieszczot. Pudle posiadają sierść gęsta i kędzierzawą, która wymaga intensywnej opieki. Niezbędne jest szczotkowanie jej co najmniej raz w tygodniu, natomiast kąpiele wymagan są raz na miesiąc. Utrzymanie szaty pudli jest jednak mało kłopotliwe. Co niezwykle istotne, pies danej rasy nie linieje. Jeśli chodzi o umaszczenie psa pudla, istnieją trzy pierwotne i naturalne jego kolory: są nimi biały, czarny oraz brązowy. Dopiero później dodano do nich kolor srebrny, a następnie doszedł także kolor morelowy. Należy wspomnieć, iż kolory te muszą być jednolite, bez żadnych łat czy też plam. Psy pudle to rasa, która wyjątkowo obrze znosi upływ czasu. Typową cechą dla psów tej rasy jest to, iż często przekracza ona nawet 15 rok życia. Psy pudle nie bywają zbyt często u lekarza, jednak często pojawia się u nich zapalenie dziąseł ze względu na skład ich śliny. Szczególnie wymagają zatem dbania o higienę jamy ustnej, w celu uniknięcia uporczywego osadzania się kamienia nazębnego i przykrego zapachu z pyska.
WPHUB. 23.07.2023 0:18. aktualizacja 24.07.2023 0:26. Tak dziś wygląda Ewa Lemańska, czyli Maryna z "Janosika". Poznalibyście ją? (ZDJĘCIA) 158. Ewa Lemańska lata temu podbijała serca
Pielęgnacja pudla Pudel jest rasą, która wymaga pielęgnacji w dużym zakresie. Każdy właściciel pudla musi być zdecydowany na konsekwentną i regularną pracę w postaci częstego czesania i kąpania psa. Poprawnie wykonywane przez nas zabiegi rekompensuje nam piękny wygląd szaty i satysfakcja, że to właśnie MY SAMI przyczyniamy się do efektownego wyglądu naszego psa. Ta konsekwencja i regularność są bardzo ważne dlatego, iż w przypadku pudla nie możemy odłożyć czesania na następne dni, bowiem może już być za późno i psa trzeba będzie krótko ostrzyc. Nie możemy też liczyć tylko na psich fryzjerów. Czasem nie będzie nawet czasu, aby móc się umówić na wizytę, a pies będzie potrzebował natychmiastowej interwencji - bo właśnie wpadnie w rzepy lub zmoknie mu sierść, która trzeba będzie ratować natychmiast. Pudel, dzięki swej szacie jest psem, nie wydającym charakterystycznego psiego zapachu, ani nie gubiącym sierści. Rekompensuje nam to ewentualny problem większego nakładu naszej pracy w pielęgnację sierści. Tak więc bierzmy się do roboty... Jeśli mamy do czynienia z bardzo zaniedbanym psem, posiadającym na sobie drugą, jak gdyby "skórę" lub kołtunów jest naprawdę dużo, psa po prostu należy ściąć całego na krótko. Jest to zabieg higieniczny, mający na celu odrośnięcie zdrowego włosa. Próby rozczesywania takiego psa nie mają sensu, gdyż nawet użycie różnego rodzaju odżywek i tak nie będzie w stanie zapobiec mechanicznemu uszkodzeniu włosa. Lepiej jest zatem poczekać na nowy i w pełni zdrowy włos, niż ratować zniszczony, szczególnie, że włos im dłuższy, tym wolniej rośnie. U psów, u których szatę można jeszcze uratować należy ściąć nadmiar włosa, pozostawiając jedynie tyle, ile będzie nam konieczne na uformowanie żądanej fryzury. Pozostałość dokładnie rozczesujemy. To rozczesanie będzie miało zasadnicze znaczenie przy kąpieli, gdzie zastosowane szampony i odżywki oraz woda do ich wypłukania musza mieć swobodny dostęp do każdego włosa z osobna, co w zbitych kołtunach jest niemożliwe. Po wysuszeniu przycinamy nadmiar włosa, który nam się pojawił po rozczesaniu kołtunów lub miejsc, w którym włos był już zbity. CZESANIE Pudla musimy czesać często, jednakże nie codziennie. Na zabieg ten zawsze trzeba zarezerwować sobie nieco czasu i nie spieszyć się, bowiem trzeba to zrobić dokładnie. U większych ras pudla tj średniak czy duży możemy sobie dzielić pracę na parę dni, jeśli nie możemy poświęcić jednorazowo tyle czasu, ile jest konieczne do uczesania całego psa za jednym razem. Każde czesanie powoduje mniej lub więcej wyrywanie i uszkodzenie włosa stąd powinno ono być na tyle częste by sierść nie zdążyła się skudlić, ale na tyle rzadkie by uniknąć nadmiernego łamania i wyrywania włosa szczotką czy grzebieniem. W praktyce czesać pudla powinniśmy co kilka dni, a czynność tę uzależniamy i od wielu czynników: rodzaju szaty, długości włosa, wieku psa oraz pogody. Przy włosie krótkim nie ma najmniejszego problemu i czesanie nie wymaga specjalnych umiejętności i wiedzy. Nie należy czesać suchego włosa, gdyż wtedy powodujemy jego nadmierne łamanie się. Powinniśmy użyć specjalnych preparatów, a w najgorszym wypadku nawet zwilżmy wodą lub woda z odżywką do włosów ludzkich czy nawet oliwką dla dzieci, albo też czystymi kosmetykami, które potem w czasie kąpieli wymyjemy. Po tłustej oliwce nawet po dobrych detergentach sierść pozostanie tłustawa, ale nie należy się tym przejmować. To nawet dobrze, gdyż w ten sposób włos będzie zabezpieczony przed działaniem czynników zewnętrznych na parę dni. Należy dzielić włos na partie i szczotką rozczesywać każdą partię z osobna, poczynając od skóry. Dla sprawdzenia skuteczności czesania sprawdzamy określone miejsce grzebieniem i jeśli zęby grzebienia swobodnie przejdą to znaczy że możemy zająć się kolejną partią włosa i znów od samej skóry przeczesujemy i sprawdzamy partia po partii przechodząc w inne części ciała. ROZCZESYWANIE O sierść pudla należy dbać tak, by nie dopuścić do powstania kołtunów. Jeśli jednak nam się to zdarzy (szczególnie dotyczy to psów młodych podczas wymiany sierści ze szczenięcej na dojrzałą oraz głównie psów stanowiących własność początkujących właścicieli) nie popadajmy w panikę i nie łapmy za nożyczki w celu wycięcia kołtuna, tylko uzbrojeni w cierpliwość przystąpmy do pracy nad jego rozsupłaniem. Potrzebne są nam do tego celu przede wszystkim własne palce oraz, jako pomoc kosmetyki, a na końcu grzebień o długich, rzadkich, metalowych zębach i szczotka. W zależności od stanu kołtuna stopniujemy czynności począwszy od użycia grzebienia, początkowo jednym zębem grzebienia próbujemy delikatnie czesać powolutku wyciągając i rozdzielając włosek po włosku. Zwracamy uwagę, by ich nie wyrywać. Jeśli czujemy, że włos się rozczesze, ale sporo go wyrwiemy to nasączmy go odpowiednimi kosmetykami. Niekiedy sierść trzeba poddać działaniu tego typu środków przez jakiś czas np. kilkanaście minut, po czym palcami obu rąk próbujemy poluzować kołtun od skóry ku końcom, dzieląc zbitek na coraz cieńsze pasma. Gdy uda nam się porozdzielać kołtuna na węższe pasemka próbujemy jednym zębem grzebienia dzielić pasemka na jeszcze cieńsze i w końcu przeczesujemy grzebieniem ustawionym wszerz, a na końcu używamy szczotki. Niektórzy pożądane efekty uzyskują używając najpierw szczotek a na koniec wieńczą swój sukces przeczesaniem z użyciem grzebienia. Jeśli możemy sobie pozwolić na obcięcie włosa np. w połowie długości kołtuna, wtedy będzie nam łatwiej wykonać proces rozczesywania. W ostateczności można też użyć nożyczek ostro zakończonych i po włożeniu między skórę a kołtun jednego z ich ramion w środek pasma, które dalej się kołtuni prowadzimy owo ramię nożyczek w kierunku końcówek włosa rozcinając tym jednym ramieniem kołtun. Nie należy używać w tym celu drugiego z ramion nożyczek gdyż straty we włosie będą zbyt duże. Uciekając się do tego ostatniego sposobu z użyciem nożyczek należy liczyć się niestety z wycięciem dużej ilości włosów, ale zawsze coś zostanie. Wybór sposobu zależy od stanu szaty. Powyżej opisana zasada radzenia sobie z kołtunami przestanie być potrzebna w miarę nabierania doświadczenia przez nowicjusza w pielęgnacji pudlej szaty Każdy bowiem nabywa wprawy i ostatecznie wypracowuje swoje metody działania, które są najlepsze w jego mniemaniu a także i wykonaniu. KĄPIEL Przystępujemy do kąpieli. Psa umieszczamy w wannie lub brodziku, w którym znajduje się mata anty poślizgowa lub coś w tym rodzaju. Jeśli pies nie jest przyzwyczajony do kąpieli, należy go wcześniej stopniowo nauczyć przebywania w wannie, a także kontaktu z wodą (która wypływając z prysznica wydaje dźwięki) oraz do polewania ciała. Można to zrobić zachęcając psa do wchodzenia lub stawiając go na dnie, wtedy pies przyzwyczai się, że kąpiel nie jest rzeczą, której trzeba się bać. Nie należy na tym etapie pozwalać sobie na to, że pies sam zadecyduje kiedy ma wyjść z wanny. Jest to bardzo ważne, by nie robił tego ze względu na swoje i nasze bezpieczeństwo. Wyskakując nagle mógłby się poślizgnąć i przewrócić, a w przypadku większego psa, nas też mógłby niefortunnie potracić. Gdy mamy oswojonego już psa można sobie na wszelki wypadek przymocować jakąś smycz, która nam psa powstrzyma. Musi być ona wytrzymała w razie jakby chciał on wyskoczyć. Długość smyczy musi być dostosowana do każdego psa - na tyle długa, by pies stał swobodnie, ale na tyle krótka by nie mógł wyskoczyć. Uwaga !!! Dużych pudli nie przywiązywać do kranu !!! (są bowiem zbyt silne i mogą go uszkodzić lub nawet wyrwać ze ściany ). Puszczamy wodę na dno brodzika lub ścianę wanny i czekamy aż ustabilizuje się na letniej temperaturze. Ta czynność już oswaja nam psa z mokra wodą i jej temperaturą, bowiem miejscem zetknięcia psa z wodą są jego czułe opuszki łap. Potem słuchawkę prysznica, prawie przylegającą do ciała psa przesuwamy równocześnie mocząc go, począwszy od dołu tylnych łap ku górze, zad, ogon potem dół łap przednich w kierunku "do góry", tułów i na końcu głowa z uszami, w które wcześniej powinniśmy wcisnąć waciki, co zapobiega zalaniu uszu wodą. W przypadku, gdyby nam się jednak woda dostała do środka ucha, ratunkiem jest trzepanie głową przez psa i wtedy natychmiast należy mu na to pozwolić, Siła odśrodkowa, jaka będzie wytworzona w momencie silnego trzepania wyrzuci nam wodę z najgłębszej strefy kanału słuchowego. Namoczonego psa polewamy rozcieńczonym szamponem. Najczęściej szampony mają zbyt gęsta konsystencję, by mogły swobodnie dostać się w głąb tak bujnej i długiej sierści, jaka jest u pudli. Masujemy rękami z rozczapierzonymi palcami, jakbyśmy prali sweter lub wykonujemy palcami obszerne okrężne lub proste, wzdłuż i z powrotem ruchy masujące, imitując rozczesywanie sierści. Można to zrobić tylko wtedy, gdy jest wystarczająco dużo piany, która nada poślizg. Następnie obficie spłukujemy psa woda ze słuchawki prysznica, która cały czas przylega do ciała. Tu się nie spieszymy . Płukanie pudla wymaga czasu i wody. Najpierw płuczemy z grubsza, a następnie każdą partię ciała powoli i dokładnie zatrzymując się wszędzie na dłuższą chwilę. Jedną ręką prowadzimy strumień, a drugą ręką od spodu podnosimy włos, poddając go działaniu strumienia z prysznica, a następnie wyciskamy lub wygniatamy z góry na dół spienioną wodę. Czynność mycia szamponem należy powtórzyć. Pierwsze mycie dobrym detergentem oczyszcza nam psa z brudu i kosmetyków a drugie, zmywa nam pozostałości brudnej wody po pierwszym myciu. Na koniec wyciskamy sierść psa jak wełniany sweter i nakładamy odżywkę także rozcieńczoną wodą. Masujemy ruchami okrężnymi, prostymi, wgniatamy w sierść a potem spłukujemy. Zarówno przy myciu, płukaniu i nakładaniu odżywki szczególną uwagę zwracamy na miejsca mało dostępne (np. za uszami, pod pachami) i tam szczególnie dbamy o dokładność wykonania naszych zabiegów. Jeśli mamy wątpliwości czy pies jest dobrze spłukany (szczególnie jest to ważne po drugim myciu szamponem, by detergent nie został na psie (co spowodować może szarość z zaschniętego szamponu lub reakcje uczuleniowe) spłukujemy jeszcze raz. Przypominam, że słuchawka prysznica powinna dotykać psa, bowiem w ten sposób strużki z prysznica rozchylają nam pasma włosów i docierają aż do skóry, wypłukując wszelkie pozostałości. Puszczenie strumienia z prysznica nad psem ( powoduje, ze woda spływa po wierzchniej warstwie włosa nie wchodząc głębiej. Po zakończeniu zabiegów w brodziku, wannie zachęcamy psa, by się otrzepał sam, najlepiej kilkakrotnie (tu znowu siła odśrodkowa pozbawi go nadmiaru wody z sierści). Psa zawijamy w chłonny szlafrok lub ręcznik najlepiej z dobrego gatunkowo frotte i zostawiamy go na 10 -20 minut. Chodzi o to by odsączyć nadmiar wody. W międzyczasie możemy psa rozwinąć ze szlafroka i spryskać mieszanką odżywki z oliwką i zawinąć ponownie. Po tym czasie, który jest uzależniony od gatunku włosa i długości sierści, psa stawiamy na stole i całego rozczesujemy a następnie suszymy. SUSZENIE Do wysuszenia pudla używamy suszarki. Suszarka taka powinna mieć dużą moc, siłę podmuchu, regulowaną temperaturę powietrza oraz termostat, który zapobiegnie przegrzaniu się i zniszczeniu suszarki. Ogólną zasadą jest suszenie, mające na celu wyprostowanie włosa, bo tylko wyprostowany włos można w miarę równo przyciąć w trakcie późniejszego strzyżenia. Kędzierzawy włos pudla trzeba więc jakoś wyprostować i stąd tak ważne jest suszenie pod suszarką w trakcie którego rozczesujemy włos na przemian szczotką lub grzebieniem. Robimy to partiami dzieląc włos na pasma i od samej skóry kierując strumień powietrza niemalże wzdłuż włosa ku ich końcom tak, aby strumień suszarki go delikatnie rozwiewał a nie kołtunił. Trzeba pamiętać by włos wysechł dokładnie ponieważ minimalna wilgoć skręci go nam z powrotem. Zwracamy uwagę na miejsca trudno dostępne np. za uszami. Przy fryzurach "długich" ( puppy clip, continental clip czy saddle clip) możemy pomagać sobie spinając partie mokrego włosa klamerkami, tak jak robią to fryzjerzy dla ludzi. Prawidłowo wykapany i wysuszony włos jest podstawą udanej fryzury. FRYZURY FCI ( Międzynarodowa Federacja Kynologiczna ) dopuszcza ocenę pudla , w określonych fryzurach wystawowych. Ma to na celu nie tyle, ostrzyżenie psa jak najwymyślniej się uda, lecz fryzura ma pokazać obfitość owłosienia i strukturę szaty. Na przestrzeni wieków podstawowe fryzury ulegały wielu modyfikacjom wynikającym ze zmian wzorca samego pudla, jak tez i mody, a także coraz większych umiejętności psich fryzjerów. Tak wiec podstawowymi czterema fryzurami są lion clip , modern clip , puppy clip, saddle clip. Cechą wspólną wszystkich tych 4 fryzur jest to, że wystrzyga się bardzo krótko maszynką pysk, policzki i podgardle, palce, nasadę ogona wraz z odbytem i brzuch. 1 ) Lion clip ( lew ) Charakterystyczny w tej fryzurze jest wielki kontrast pomiędzy obficie owłosionym przodem i głową psa, a wygolonym do "zera" tyłem. Włos od ok. pasa w kierunku głowy jest coraz dłuższy, a na głowie uformowany jest kask Dawniej tez pozostawiano na pysku brodę i wąsy, których teraz nie zostawia się, a ma to związek ze zmiana wzorca jeśli chodzi o czaszkę pudla. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon, takie same pompony otaczają stawy skokowe i nadgarstki. Na uszach zapuszczamy długi włos. Opisana powyżej fryzura uległa wielu modyfikacjom i w tej chwili praktycznie nie pojawia się na wystawach. Powszechnie natomiast wystawiane są pudle w odmianach lwa jako tzw. continental clip, różniący się od klasycznego lwa tym, ze dochodzą tu dodatkowo dwa pompony na wysokości guzów biodrowych ( u prawidłowo zbudowanego pudla centrum takiego pompona, patrząc z profilu wyznaczone jest na skrzyżowaniu linii pionowej, poprowadzonej przez guz biodrowy i linii poziomej przeprowadzonej w połowie odległości pomiędzy linią grzbietu tuż przy nasadzie ogona i guzem kulszowym). Nie ma w tej fryzurze kasku, a zamiast niego upina się włosy nad oczami na różne sposoby - inne przy lakierowaniu i inne przy włosach bez lakieru. Głowy dzisiejszych pudli są zupełnie inne niż przed 20-30 laty stąd zmiana z kasku na upinanie gumeczkami, co uwydatnia smukłość dzisiejszych pudlich czaszek. Fryzura ta cieszy się ogromna popularnością wśród wystawców, gdyż odzwierciedla ona temperament i istotę charakteru pudla a poza tym jest chyba najłatwiejszą i najmniej pracochłonna fryzurą wystawową pudla. 2) Modern clip ( federał ) Jest to bardzo wdzięczna i wygodna w życiu codziennym fryzura odzwierciedlająca budowę pudla jako typowego psa. Bardzo naturalne kształty tego typu strzyżenia harmonizują także z temperamentem i elegancją pudla. Najprościej można by ująć ją tak: tułów psa ostrzyżony na krótko, ale długość się waha w różnych partiach tułowia od ok. 0,5 cm do nawet 10 cm ( oczywiście bierzemy też pod uwagę wahania związane z wielkością psa - te mniejsze długości dotyczą częściej pudli toy i miniaturowych, a te większe tyczą się pudli dużych ). Włos dłuższy formujemy na kształt spodni na kończynach przednich i tylnych, na głowie, jako kask oraz na uszach i ogonie tworząc pompon. Federał wymaga dużej pracy w czasie strzyżenia natomiast jest niewymagający na co dzień. Generalnie mimo, że fryzura ta nie wydaje się skomplikowana to jednak należy pamiętać, że tu jakby rzeźbimy psa od nowa. Nie licząc partii ciała standardowo wystrzyżonych na krótko maszynką najkrótszy włos ma być obecny na zadzie i stąd coraz dłuższy rozchodzi się na tylne nogi tworząc spodnie. Takie spodnie mają być utworzone także na przednich nogach stopniowo jako coraz krótsze przechodząc w okolice kłębu i talii. Na głowie wykonujemy obfity kask, który z owłosionymi uszami musi jednak wielkością współgrać ze spodniami i pomponem na ogonie. Bardzo podobna do federała jest bardzo piękna fryzura scandinavian terrier clip, w której wystawiać możemy naszych psich weteranów. Od fedarała różni się ona dwoma szczegółami, które uniemożliwiają nam wystawienie poza klasą weteranów. Są to całkiem zgolone uszy i ogon lub pozostawienie na tych częściach włosa krótkiego. 3) Puppy clip ( fryzura szczenięca ) Pomimo, że w nazwie fryzury jest zasugerowany wiek psa, to jednak psy w tej fryzurze chodzą po wystawach nawet w klasie weteranów. Na pewno jest to najtrafniejsza forma przygotowania szaty młodego pudelka, który w trakcie rozwoju może mieć różne dysproporcje, a ta fryzurka pomaga nam zakamuflować najwięcej wad. Jest ona niezwykle efektowna, ale także wymaga dużo pracy i to zarówno przy jej formowaniu jak i na co dzień przy jej utrzymaniu. Po prostu pies generalnie jest cały obficie owłosiony. Włos od ok. pasa w kierunku głowowy jest coraz dłuższy, na głowie włos spinamy gumkami w różny sposób tj. przy lion clip lub czasami, gdy np. nie mamy wystarczająco długich włosów nad oczami formujemy kask. Grzbiet od ok. pasa w kierunku nasady ogona jest zestrzyżony na ok. 1 cm u pudli toy lub miniaturowych, a do ok. 3 cm u dużych. Wszystkie cztery kończyny są obficie zarośnięte. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon. Odmianą puppy clipa u dojrzałych egzemplarzy jest tzw. scandinavian clip ( fryzura skandynawska) 4) Saddle clip ( siodełkowa fryzura lub angielska ) Fryzura wyszukana, pracochłonna, wymagająca stałych poprawek dzięki największej ilości okrągłych bądź owalnych pomponów, z których każdy musi być proporcjonalnie i na okrągło regularnie przystrzygany. W zasadzie jest to nic innego jak continental clip z ta różnicą że tylna partia ciała jest inaczej strzyżona. Patrząc z profilu tylna noga psa posiada trzy pompony: jeden otacza całe udo i sięga do kolana, drugi od kolana do nieco ponad staw skokowy i trzeci pompon tj. przy lwie czy kontynentalu. Można by nazywać ta fryzurę , "fryzurą na 7 pomponów" bo patrząc na pudla w saddle clipie z boku widzimy ich właśnie 7: 1 -pompon głowy 2 -pompon tułowia 3 -pompon kończyny przedniej 4, 5, 6 -pompony kończyny tylnej 7 -pompon ogona Poza wymienionymi wyżej fryzurami wystawowymi mamy cała gamę różnych fryzurek ozdobnych i wygodnych, dla psów uczulonych na maszynkę lub przygotowanych na wyjazdy urlopowe nad wodę np. karakuł , wakacyjna oraz wiele innych w zależności od fantazji strzygącego i właściciela. I ta ostatnia cecha jest niewątpliwą zaleta naszego psiaka, którego wygląd możemy zmieniać w zależności od różnych sytuacji, a nawet jak nam się jedna fryzura nie spodoba to w niedługim czasie możemy ja zmienić, bo pudel odrasta bardzo szybko. źródło: Klub Pudla w Polsce
.
