Po skroni spływała mi kropla gabinecie panowała duchota, a wentylator na biurku z dnia na dzień radził sobie coraz gorzej i na obecnym etapie właściwie nie było sensu go uruchamiać. Dawał więcej hałasu niż ulgi. Za plecami słyszałem pokrzykiwania z boiska, gdzie Marek prowadził lekcję w rozbiegane oczy Malinowskiego. Próbował, owszem, ale te próby były daremne jak praca mojego wentylatora.– Last week I was play football with my friends…– Miałeś użyć past continuous, Przemek – poprawiłem, starając się chociaż udawać, że mi zależy. Nie zależało. Malinowski nie chciał i nie potrafił się nauczyć nawet głupich podstaw programowych. Miał widać w głowie ciekawsze rzeczy. Ciężko go za to winić.– I was playing… football with my friends… at the evening…– In the tak to szło. Uczniowie nie zdają sobie z tego sprawy, ale kiedy tak siedzą przed nauczycielem na konsultacji, głęboko zażenowani własną niewiedzą, nauczyciel też jest zażenowany. Ale trzeba to jakoś przetrwać więc nie przerywałem chłopakowi, a sam błądziłem myślami w rozmaite tylko tydzień. Tydzień dopinania spraw, a potem te zwierzęta będą miały dwa miesiące wakacji. Nie będę musiał ich oglądać, ani słuchać. Pojadę nad morze albo do brata w góry. Odpocznę, zapomnę, zaliżę rany.– Next day I was go to cinema…Przestałem go poprawiać. Po co? Nie zaliczył na lekcji, nie zaliczy i na konsultacji. A to była przecież ostatnia szansa. Co miałem robić? Przepuścić go do następnej klasy i męczyć się dalej? To może go udupić i poczuć się jak gnida? A przecież wystarczyło, żeby choć raz otworzył zeszyt albo podręcznik. Doceniłbym nawet najmniejszy wysiłek z jego strony. Wszystko na jak podkoszulek lepi mi się do pleców. Najchętniej skoczyłbym do basenu albo wziął długą kąpiel w wannie, z książką i zimnym piwem. A Malinowski pewnie marzył, żeby uciec z gabinetu i dołączyć do kumpli na boisku. Było po 16, komu chciałoby się tu jeszcze siedzieć.– Dobra, słuchaj Przemek – przerwałem mu litościwie – Jak pewnie wiesz, nie jest wyglądał jak sarna złapana w sidła.– Ale poradziłeś sobie z past simple więc ci zaliczę. chłopaka dało się wyczuć w powietrzu. Nie spodziewał się, że mu się uda. Ja też podziękowania i zapewnienia, że w przyszłym roku to już na pewno się podciągnie i zostałem nie był duży, ale i nie było tu zbędnych gratów. Ot, solidne biurko i dwa fotele z obu stron. Kiedyś było to pomieszczenie socjalne, ale wybłagaliśmy u dyrektora, żeby dał je nam na gabinet. Czasem trzeba zostać po godzinach albo pogadać z uczniami w cztery oczy. Albo po prostu uciec i mieć chwilę dla siebie. Nie każdy, tak jak Marek, ma luksus posiadania własnego kantorka z całym tym sportowym pierdolnikiem: piłkami, szarfami, ciężarkami i bóg wie czym nie gorące, a ciepłe popołudniowe słońce padało przez okno na białe ściany. przyjemniej, gdyby nie skręcało mi żołądka. Wiedziałem, kto jeszcze ma się dziś pojawić na ustne zaliczenie. Ustne zaliczenie – tekst jak jakiś tytuł pornola. I trochę się bałem, że ten żarcik może wcale nie jest daleki od prawdy. Złapałem łyk kawy i wtedy drzwi się je za sobą zamknął i stanął przed biurkiem. Z twarzy nie dało się wyczytać żadnych emocji. Śmierdziało od niego papierosami i piwem.– Siadaj, Dawid – wskazałem fotel.– Szary – poprawił mnie.– Dobrze. Siadaj, się wygodnie i bezceremonialnie zaczął coś przeglądać na telefonie. Byłem dla niego jak mu się nieco, bo dawno go nie widziałem na lekcjach. Właściwie, to od czasu… te same krótkie, może nawet krótsze włosy, te same bladoniebieskie, jakby wyprane z koloru oczy, choć jeszcze bardziej podkrążone, niż zazwyczaj. Na lewej brwi niedogojony strup. Wpadł na drzwi, czy czyjąś pięść? W jakiś dziwny sposób ta ranka do niego pasowała. Miał przecież męską, pociągłą twarz, zakończoną szczęką zwężającą się w kształt trójkąta. Nadawało mu to wygląd sportowca, którym zresztą był. Jeśli wierzyć Markowi, mojemu koledze wuefiście, Szary doskonale grał w nogę. Pasowały mu nawet lekko odstające, spiczaste uszy i płaski, ale długi nos. Dzięki temu miał w sobie coś z lwa. Diablo przystojny młody skurwiel.– Mam tu twój sprawdzian, którego niestety nie zaliczyłeś, ale chcę go omówić – zacząłem grzebać w papierach żeby znaleźć właściwy arkusz pośród morza dwój i trój.– Spójrz -wysunąłem do niego kartkę, ale w ogóle się nie zainteresował. Sięgnął do kieszeni i wyciągnął paczuszkę.– Co ty robisz?– A nie widać? – mruknął. Wyjął filtr i bibułkę, otworzył paczkę z tytoniem pueblo.– Skręcasz szluga? – nie wierzyłem.– Brawo, bardzo pan domyślny – mruknął, skupiony na pracy.– Nie możesz tu palić – końcu zaszczycił mnie spojrzeniem. – Pan nie pali we własnym gabinecie?– Jest wspólny, a nie mój. I nie, nie palę tu.– Ale ja zapalę – oznajmił i wrócił do skręcania.– Słuchaj, gdyby to ode mnie zależało, to bym ci pozwolił, ale dyrektor…– Ale z pana pizda – wszedł mi w go skarcić, ale to nie wchodziło w grę. Nie widziałem go ani razu odkąd spędziłem pół nocy w tym cholernym domku w lesie. Kiedy ostatnio się do mnie odezwał, kazał mi ssać kutasa, a ja to zrobiłem. Po takiej przygodzie standardową relację uczeń-nauczyciel mogłem sobie wiedziałem co robić. Szary mówił, że pobawią się mną przez tę jedną noc i dadzą mi spokój. Wyglądało na to, że mówił prawdę. Teraz wystarczyło przetrwać ten kwadrans w gabinecie i będę miał go z głowy na całe dwa miesiące.– Dawid, musisz…– Nie muszę – posłał mi bezczelny uśmieszek – To ty musisz, typie. Musisz mi zaliczyć ten sprawdzian.– Nawet nic nie napisałeś na kartce! – oburzyłem się.– To napisz za spojrzał z zadowoleniem na skręconego papierosa i włożył go do ust.– Nic nie będę za ciebie pisał – miarka się przebrała. Płynnym ruchem zabrałem papierosa i machnąłem do małego plastikowego kosza przy biurku. Chłopak spojrzał na mnie zdziwiony.– Dzisiaj przyszedłeś na odpowiedź ustną więc słucham. Przygotowałeś po angielsku opowieść o planach na wakacje?Parsknął, niezadowolony.– Na wakacje nie. Ale mogę panu opowiedzieć coś ciekawego z jednego wyjazdu do że nie słyszę. Podsunąłem mu jego sprawdzian z wielką jedynką zapisaną czerwonym cienkopisem.– No i ? – wzruszył Powoli odzyskiwałem rezon. Bądź co bądź, Szary był uczniem i zachowywał się jak uczeń.– Jeśli nie spróbujesz choć trochę, to nie będę mógł cię przepuścić – strzepnął z ramienia nieistniejący pyłek. Pewnie podpatrzył to na jakimś filmie.– Chcę czwórkę na koniec roku – powiedział.– Czwórkę? – otworzyłem szerzej oczy – Chłopie, ty olałeś ten wyglądał jakby podejmował jakąś decyzję.– Czyli co?- zapytał w końcu.– Czyli jutro masz ostatnią szansę. Przyjdź na odpowiedź z tego, co miałeś przyszykować na dzisiaj.– niespiesznie i udał się do drzwi, powoli, zamyślony.– Mogę tylko dodać jedną rzecz? – poprosił, łapiąc już za klamkę i uchylając drzwi. Byłem już prawie wolny.– Proszę się uśmiechnął i skinął głową, wołając wstałem i podszedłem. Chciał mi wyszeptać na ucho jakiś sekret?Stanąłem tuż obok. Teraz lepiej czułem zapach fajek i piwa. A także potu.– No? – drzwi i pchnął mnie z całej siły. Uderzyłem plecami o ścianę i osunąłem się na podłogę. Szary dopadł mnie i złapał za dekolt podkoszulka.– Co ty sobie wyobrażasz, śmieciu? – syknął – Ssiesz mi kutasa, a potem chcesz dyktować warunki?Patrzyłem mu w oczy i nie śmiałem choćby pisnąć. Nie drgnąłem. Dopiero po chwili zacząłem znowu oddychać. Miałem nad sobą pięść uniesioną do ciosu.– Ale…– Ryj, kurwo! – ryknął, a ja poczułem na twarzy mgiełkę jakby się opanował.– Nie będę cię bił, bo nie jestem prymitywny jak mnie i stanął prosto, całkowicie nade mną górując. Patrzył w dół skrzywiony, jakby oglądał coś Gapiłem się na skrawek opalonego ciała widoczny w przerwie między gumką bokserek i koszulką. Pamiętałem dobrze jego płaski brzuch i ścieżkę krótkich włosków biegnących od pępka w dół. Pamiętałem zarysowaną umięśnioną klatę i silne ramiona. Pamiętałem nawet słonawy smak jego kutasa.– Zrobimy tak – zaczął tłumaczyć, jednocześnie unosząc stopę. Ujebany, szarawy, niegdyś pewnie biały bucior z logo Nike spoczął mi ciężko na brzuchu. Wytarł we mnie podeszwę, Nie miałem odwagi zaprotestować.– Dasz mi czwórę na koniec roku, bez dyskusji. Bo jak nie dasz… – bucior zsunął się płynnie w dół, niebezpiecznie nacisnął na jaja i penisa, zabolało, aż podskoczyłem.– …to wywieszę w całej szkole zdjęcie twojego pedalskiego ryja z kutasem w środku. Kapewu?Pokiwałem głową i znowu spojrzałem na Nike. Przesunął się w górę, po mojej piersi aż pod samą twarz. Poczułem odór mocno znoszonego buta.– Liż – rozkazał.– Co?!Uniósł nieco nogę i klepnął mnie podeszwą w twarz.– Liż wierzyłem. Nigdy nie kręciły mnie takie rzeczy i w życiu bym nie pomyślał, że mogły kręcić Szarego. Może tylko chciał mnie pognębić, może to go wcale nie podniecało.– Nie lubię takich klimatów – próbowałem się wjechał mi na twarz i boleśnie docisnął do podłogi.– Przysięgam ci, kurwo, że jak teraz nie posłuchasz, to zabiorę ci komórkę i wyślę twoje lachociągowe popisy do całej listy mnie i doczołgałem się pod ścianę, oparłem o nią głowę, patrząc w górę, w jego śmiertelnie poważne oczy.– Ostatnia szansa – powiedział, kładąc mi znowu najacza pod twarzą – szybko, spociłem się, serce waliło. Ale nagle uzmysłowiłem sobie, że mi stoi. I to mocno. Widok i zapach tego najacza, poniżenie i rozkazy coś we mnie uruchomiły, ale nie było teraz czasu na delikatnie przytknąłem usta do czubka buta. Poczułem chłodny, gorzko-słony dotyk tworzywa.– Wąchaj. Głęboki wdech, się posłusznie. Ostry zapach potu młodego samca zakręcił mi w głowie. Przycisnąłem usta i na próbę przejechałem językiem. Smak był odrzucający i wspaniały zarazem. – Rozkoszuj się, to dla ciebie nagroda. Nie walcz z tym – słyszałem z góry. Zamknąłem oczy i wtuliłem twarz w jebiącego buta, łasiłem się do niego, czując że chcę więcej i więcej. Nie kontrolowałem tego. Język sam zaczął szukać nieregularności i szparek w tworzywie, z których można wylizać i wyssać najdrobniejsze cząsteczki smaku i zapachu mojego dominatora. Wpadłem w trans i gabinet wypełniły mokre dźwięki pracy mojej mordy.– Poleruj go… Dobrze – wyszeptał Szary i nie musiałem patrzeć, by wiedzieć że chłopak masuje się po chwyciłem stopę Szarego w kostce i przycisnąłem do siebie ten cudownie jebiący rarytas. Pozwoliłem mu podsuwać buta pod ryj z każdej strony i posłusznie ssałem. Twarz miałem mokrą od śliny i brudną od nagromadzonego przez lata noszenia pyłu.– Do czysta, kurwo – wyszeptał podsuwając podeszwę. Zerknąłem w górę, na twardego kutasa wystającego ze spodenek chłopaka, na jeżdżącą po nim szybko łapę. Na ekstazę wypisaną na twarzy Szarego. Teraz już mi odjebało. Złapałem buta oburącz i zacząłem z całych sił wpychać język w każdy rowek, w każdą nierówność, jeździłem po podeszwie tak mocno, że było to słychać, a język zaczął pchnął mnie i wylądowałem na plecach. Mokry od śliny najacz zaczął masować mi twarz, a ja wsunąłem rękę w bokserki i zacząłem sobie walić pojebanie mokrego i twardego kutasa.– Tak planowałeś tę konsultację, kurwo? – zapytał, nie przestając przyciskać mi buciora do policzka – Planowałeś opierdolić mi Air forcy?Nie do końca wiedząc po co, otworzyłem szeroko usta i Szary natychmiast to wykorzystał. Wepchnął we mnie czubek najacza, wciskał dalej, jakby chciał mi zmiażdżyć żuchwę. Ból, smak błota i zapach młodego jebaki doprowadziły mnie do ostateczności, a kiedy usłyszałem kilka urywkowych wdechów, a na twarz poleciały mi gorące strugi, sam też doszedłem. Nie dbałem o to, gdzie się spuszczam. Sam za to miałem na twarzy ładunek spermy Szarego, którą ten skurwiel wcierał teraz we mnie. Po chwili jednak się opanował. Dał mi spokój. Spojrzał tylko z góry i uśmiechnął się, zadowolony.– Nie masz najmniejszego pojęcia, w co się wpierdoliłeś, typie – powiedział w końcu – Daj zdołałem oponować. Po prostu sięgnąłem do kieszeni i wyciągnąłem. Wyrwał mi go i przewertował zawartość. Nie wziął pieniędzy, za to splunął do środka i rzucił mi nim w ospermioną twarz.– Wpadnę do ciebie wieczorem. Adres znam. zamknęły się za nim z trzaskiem. ≈≈≈ To dziwne uczucie, przygotowywać się do seksu, którego wcale nie chcesz uprawiać. Goląc dupę i jądra, czułem jakbym trochę gwałcił sam siebie, robił coś wbrew swojemu ciału. Patrzyłem w lustro, w swoje zielone oczy i było mi dziwnie. Tak, jakby to Szary narzucał mi swoją wolę za pomocą moich własnych rąk. Powiedział że wpadnie i było dość oczywiste, jaki będzie cel tej wizyty. Nie będziemy przecież układali puzzli. Choć wcześniej mówił o naszej relacji, że to będzie tylko jednorazowa zabawa w domku w lesie, okazało się to ściemą. Razem z kumplami z paczki wykorzystał mnie, nagrał, a teraz bawił się w szantaż. Trzymał mnie na metaforycznej smyczy, i to się przygotowałem. Ogoliłem, wymyłem i założyłem było to, że przez cały czas miałem lekki wzwód. Byłem podniecony tym oczekiwaniem. Jarało mnie, że jakiś małolat może w każdej chwili wpaść do mieszkania i mnie wyjebać, zrobić ze mną co mu się tylko podoba. Jarało mnie tym bardziej, że jeśli zacznę stawiać jakikolwiek opór, ten gówniarz jednym kliknięciem w smartfonie może zniszczyć mi życie. Pociłem się z nerwów i mimowolnie głaskałem twardniejącego penisa. To nie miało żadnego sensu, to było popierdolone. Ale powoli stawało się męką. Dziewiętnasta, dwudziesta, dwudziesta pierwsza. Zacząłem podejrzewać, że tylko chciał mnie nastraszyć. Wcale nie zamierzał przyjść. Ta myśl jednocześnie przyniosła ulgę i rozczarowanie. Ulgę, bo jednak byłem wolny. Rozczarowanie, bo przez cały wieczór jaja pompowały mi w krwiobieg testosteron i zacząłem myśleć fiutem. Chciałem się jebać. Na tyle, że otworzyłem butelkę wina i uruchomiłem grindra. Skoro już jestem gotowy, to czas kogoś jak na życzenie, zadzwonił domofon. Dźwięk wydawał się rodzić bezpośrednio w mojej głowie. Uderzyło mnie ciepło. Podszedłem niepewnie, a cała odwaga i napalenie nagle wyparowały. Podniosłem słuchawkę.– Złaź na dół – usłyszałem krótko. Poznałem założyłem wygodne dresowe szorty, adidasy i bluzę z kapturem. Na zewnątrz nadal było ciepło więc pewnie bluzę i tak zdejmę. Złapałem też butelkę wyjściem, raz jeszcze stanąłem przed lustrem. Skupione spojrzenie zielonych oczu, zacięta mina, trochę było po mnie widać, że na coś czekam. Wiadomo na co.– Będzie dobrze – powiedziałem typowi z lustra i ruszyłem do opierał się z pełną nonszalancją o ścianę i ćmił resztkę skręta. Otaczała go delikatna woń tytoniu i marihuany. Choć było, ciepło, miał na sobie szara bluzę i długie jeansowe spodnie, z tych luźnych, które kiedyś nosiły wszystkie ziomale. Obdarzył mnie obojętnym spojrzeniem, ale uśmiechnął się, gdy zobaczył wino.– Plus jeden byczku – Gówno. Jest tu jakaś ławka?Ławka była. Na moje osiedle składało się kilka bloków tworzących zwarty pierścień, a w środku tego pierścienia jakiś mądry urbanista dwadzieścia lat temu zaplanował mały park. Były drzewa, place zabaw, alejki, gęste krzaki, polanka i dużo, dużo ławek. W ciepłe wieczory jak ten, co jakiś czas zza zakrętu wyłaniały się sylwetki, żarzyły się odległe pety i wybuchały pijane dłuższą chwilę łaziliśmy milcząc, a ja sam już nie wiedziałem czy chłopak szuka jakiejś idealnej ławeczki, czy po prostu ma ochotę połazić. Z drugiej strony, było ciepło, a w powietrzu dało się czuć pewne napięcie zwiastujące burzę. Burze są fajne.– Może tutaj? – wskazałem w końcu ławkę przyjemnie schowaną pod nisko wiszącymi gałęziami wierzby. Stojąca obok latarnia rzucała z góry rozproszone światło nadające miejscówce nieco intymnego charakteru. Ze śmietnika przy latarni wysypywały się puste paczki po czipsach i butelki po piwie.– Idealnie – zgodził się Szary i usiadł na oparciu ławki, buciory dając na siedzisko. To były te same Air Forcy, które miałem w mordzie ledwie kilka godzin wcześniej. Wydawały się czyste. Na ich widok zaczął mi stawać.– Fakt, ładne sobie poradziłeś, pedale – Szary najwyraźniej wiedział, że gapię się na jego buty – Chcesz dopucować trudno dostępne miejsca?Skwitował pytanie śmiechem więc uznałem, że to tylko żart. Poza tym był zjarany, co nie? Ja na przykład nigdy nie jestem napalony po trawie.– Czemu tu jesteśmy? – zapytałem nieco rozluźniony kolejnym łykiem wina. To było Bordeaux, cierpkie, ale o głębokim smaku i do tego mocne.– Wnętrza są nudne. Lubię posiedzieć na zewnątrz – Szary wzruszył ramionami i wyciągnął z kieszeni bluzy swoją torebeczkę z tytoniem i resztą zestawu. Jak zahipnotyzowany patrzyłem na pracę jego dłoni. Palce wiedziały co robią, i choć Szary patrzył, to wydawał się być zatopiony w myślach. Kręcił automatycznie, z wprawą jaką nabywa się po setkach albo i tysiącach powtórzeń tego samego procesu. Podobało mi się to.– Skręcisz mi?Nie odpowiedział, ale zaraz skończył formować, polizał bibułkę (ten moment kręcenia fajek, kiedy koleś lekko wysuwa język i liże papierek, zawsze cholernie mnie jarał) i po chwili wręczył mi idealnie skręconą fajkę. Poczekałem, aż skręci sobie następną i przyjemnie łaskotał, a w parku było cicho i dało się słyszeć granie świerszcza. Słyszałem też jak spala się bibułka na papierosie Szarego, kiedy się zaciągał. Sam nie wiem czemu, ale wyobrażałem sobie jak dym wypełnia mu usta, a potem trafia do płuc, skąd nikotyna krwiobiegiem dotrze do receptorów w mózgu i sprawi, że Szaremu po prostu jest nagle zrozumiałem, skąd u mnie takie myśli – w skręcie, który dał mi chłopak, było trochę trawy. Na tyle mało, że nie wyczułem zapachu, ale wystarczająco dużo, żeby podziałało. Zaśmiałem się do siebie, zaskoczony że bezwiednie dałem się ujarać się coraz silniejszy wiatr. Było jasne, że czas wracać do domu, bo zmokniemy, bo za kilkanaście minut będzie tu napierdalało złem. Powietrze miało elektryczny smak.– Pewnie sobie myślisz, że przyszedłem żeby cię ruchać, co? – chłopak zaskoczył mnie pytaniem. Spojrzenie miał całkiem bystre, nie wyglądał wcale na zjaranego.– No, w zasadzie to na początku tak zakładałem – przyznałem głupio.– No i miałeś rację. wiatru, wydało mi się, że temperatura podskoczyła o kilka nie był wstałem z ławki i stanąłem przed mnie znad niedopalonego fajka, a w jego oczach zobaczyłem coś stwardniał mi momentalnie, organizm pompował w niego krew pełną przed tą ławką, tak po prostu, na asfaltowej ścieżce, a chłopak usiadł niżej, żebym mógł wygodnie sięgnąć ustami tam, gdzie mam jemu też już stał?Szary sprawnie rozpiął spodnie i mimo półmroku zobaczyłem odznaczający się kształt pod białym materiałem.– Wąchaj – polecił i zaciągnął się niedopałkiem, mrużąc się i poczułem na policzkach ciepło jego ciała, silny zapach perfum, zapach świeżości, młodego faceta, wysyłany światu sygnał: robię to, co chcę. Zapach fajek i piwa, trawy, pianki do golenia. Przytknąłem nos do ciepłego materiału i poczułem piorunującą mieszankę spoconych jaj, stojącego, śliniącego się kutasa i moczu. Dobrze znany zapach, który mówi ci, że za chwilę będziesz miał fiuta w mordzie i to tylko kwestia kilku się głośno i mocno, a łapa Szarego docisnęła mnie do jego krocza.– Wąchaj pedale, zaraz wysmaruję ci kutasem ryj i cały będziesz tak wielką przyjemnością! Łasiłem się całą twarzą, dociskałem, wystawiłem język i wilżyłem i tak już mokre bokserki.– Jebany – ucieszył się – Zaraz jakiś twój sąsiad wyjdzie z psem i zobaczy jakiego pedaliona ma za rację, istniało ryzyko bycia przyłapanym, ale jakie to ma znaczenie, kiedy kutas zajebistego typka jest tuż obok twojej twarzy i aż się wyrywa żeby zapchać ci gardło?Złapałem za brzeg bokserek i zsunąłem je, wyciągnąłem na wierzch twardą pałę i gładko ogolone wielkie, obwisłe jaja Szarego. Syknął, ale nie sprzeciwił się więc zabrałem się do ich wylizywania. Ostro dawały potem, bo nosił te ciepłe jeansy. Może robił to celowo, może chciał, żebym miał co niuchać?– Bierz do ryja, śmieciu jebany. Szkoda czekał. Złapał mnie za włosy i nadział na kutasa. Manewrował, szukając wygodnej pozycji i po chwili płynnie wjechał niemal po gardło. Napluł mi na ryj, wytarł w to kutasa i znowu wpakował w usta. Pałę miał twardą jak kamień. Chwilę poruchał, ledwie zdążyłem zacząć się rozkoszować, a on znowu wyszedł, posłał porcję ciepłej śliny na mój ryj i znowu zaczął pakować w gardło. Bawił się tak bez oporów, używał mnie i czasem klepał po policzku, aż mu się i w końcu mogłem złapać porządny oddech. Mój aktyw tymczasem schował ociekający śliną sprzęt i znowu, nad podziw celnie, splunął mi w twarz.– Już chyba wystarczająco pokazałem, że jak się nie będziesz słuchał, to masz przejebane, co? – posłał mi złośliwy uśmieszek.– Masz zdjęcia i filmy – przyznałem, nadal łapiąc się.– Obaj wiemy, że na chuj mi te filmiki. Ty i tak zrobisz, co powiem.– Dlaczego tak uważasz? – zapytałem zdziwiony, że tak ładnie mnie przejrzał.– Głupi nie jestem. Jak mnie widzisz to ci się oczy świecą. Widać, że zrobisz wszystko.– Nie wszystko – zaprotestowałem.– Póki na niego uważniej. Kim był ten młody koleś? Jakim cudem znał mnie lepiej niż ja sam? Jakim cudem zmusił mnie do robienia tych wszystkich rzeczy? Jego ślina ściekała mi po twarzy i kapała z brody na Nie doceniłem go. To był diablo sprytny gość. Gość, który wie jak działają ludzie i umie to wykorzystać. A do tego jest napalony na jebanie mnie. Przystojny i wysportowany młody cwaniaczek. O co więcej mógłbym prosić?– Potrzebuję pedała – wyrwał mnie z zamyślenia – Takiego, co będzie mi zadowalał gnata kiedy chcę i jak chcę. Zainteresowany?Jego spojrzenie sprawiło, że przeszły mnie ciarki. Propozycja nie do odrzucenia.– Tak! – wyrwało mi się – Będę twoim… zmarszczył brwi.– To nie będzie tak, że jak masz ochotę, to przychodzisz. To będzie tak, że na skinienie palcem klęczysz przy pale i błagasz o spermę. Nie zadajesz pytań. Tak?– Tak! – gorliwie pokiwałem głową, a w bieliźnie poczułem silny wstrząs i ciepło.– Będziesz mnie kurwo zadowalał w każdy możliwy sposób. A mam dużo pomysłów.– Chętnie je poznam.– Poznasz – zapewnił – I to szybko. A póki co, idź do sklepu po browary. Niedobre to mnie, kiedy próbowałem wytrzeć twarz.– Masz iść z omelaną mordą. Niech wiedzą, że już do kogoś należysz, śmieciu.– Ale przecież…– Zamknij mordę – dostałem podeszwą w twarz i przewróciłem się na plecy. Z tej pozycji Szary wyglądał jak prawdziwy alfa. Lewa stopa drgała, rwała się żeby mi poprawić.– Jeszcze coś chcesz dodać? – zakpił i splunął, tym razem koło mojej głowy.– Nie – jęknąłem.– Esa. To i przez całą drogę nie wierzyłem, że to wszystko dzieje się naprawdę. Czy ja właśnie stałem się zabawką własnego ucznia, dwudziestoletniego chłopaka z głową pełną pomysłów na wykorzystywanie mnie? To brzmiało absurdalnie, ale mój kutas chyba w to wierzył, bo ani na chwilę nie przestawał zwilżać mi do sklepu osiedlowego jakby nigdy nic. Nie było innych klientów, a ekspedientką była młoda dziewczyna pracująca tu od niedawna. Spytała co podać, spojrzała zdawkowo, potem spojrzała jeszcze raz, żeby się upewnić, że jej się nie przewidziało. Do jej sklepu przylazł na oko trzydziestoletni koleś z twarzą całą mokrą od śliny i jakby nigdy nic poprosił o cztery piwa. Udało jej się jakoś to zignorować, ale pomyliła się, wydając wróciłem, Szary dopalał skręta. Rzucił nim we mnie, uskoczyłem i zdusiłem w sobie krzyk oburzenia. W końcu to on tu pokaż, co tam masz – wyciągnął rękę po jednorazówkę. Wyjął puszkę i zawleczka ustąpiła z sykiem niezadowolenia.– Może być? – zapytałem trochę speszony. Nie wiedziałem co mam mówić i robić. To była dla mnie zupełnie nowa sytuacja, nie znałem reguł beknął i posłał mi zadowolony uśmieszek. Wyglądał na pijanego. Spojrzałem na butelkę po winie. Pusta. Wyjebał to na raz? Kurwa, pewnie zaraz straci on tylko się gapił i popijał piwo, wyraźnie z siebie zadowolony. Wyglądał jak tysiąc innych dwudziestolatków z osiedla marnujących wieczorem czas pod blokiem. Ale nie był taki jak oni.– Wypinaj się – rzucił.– Co?Pijany czy nie, doskoczył błyskawicznie. Nie zdążyłem się uchylić, ani nawet ogarnąć co się dzieje. Lewa strona szczęki wybuchła bólem.– Zapamiętaj sobie cioto – Szary lekko zatoczył się do tyłu – Za każdym razem, jak powiesz „co” tak jak teraz, dostaniesz w mordę. Tak?– Tak, rozumiem – jęknąłem, masując obolałe miejsce. Nie było tak źle, ale ostatni raz ktoś mnie tak uderzył prawie dwadzieścia lat temu.– No. To wypinaj podziałała. Nie powiedziałem zakazanego słowa, tylko niepewnie, kompletnie speszony, podszedłem do ławki i odwróciłem się tyłem do chłopaka.– Oprzyj się porządnie i wypnij dupę – oparłem się rękami o oparcie ławki, a on pociągnął łyk piwa.– Opuść odsłoniłem nagie pośladki.– O kurwa, nie masz gaci? – Szary wybuchł śmiechem – Niby taki wstydliwy, a kurwa, łazi z dupą gotową do tłumaczyłem mu, czym są jockstrapy. Może wcześniej żadnych nie widział. Złapał mnie za pośladki, ścisnął i uszczypnął. Jęknąłem ze strachu i zadowolenia. Ze strachu, bo nie wyobrażałem sobie dawania dupy w tym parku, w którym w każdej chwili ktoś znajomy mógł się wyłonić zza zakrętu. Z zadowolenia, bo zajebisty młody ogier macał mnie po dupie. Nie wiedziałem co myśleć, ale mój penis wiedział aż za dobrze. Boleśnie napierał i pulsował. Jaja miałem wypełnione po brzegi i wprost marzyłem o kutasie głęboko w szarpał mnie za pośladki, rozchylił je i odnalazł palcem to, co go interesowało.– Wygolony – skomentował, wcale nie zdziwiony. Najwyraźniej nie byłem jego pierwszym „pedałem”.– Specjalnie dla ciebie – mruknąłem, zadowolony że jego palec masuje mnie po dziurze.– Ty kurwo – splunął po mistrzowsku prosto między moje pośladki. Nastąpił ten dobrze znany moment, kiedy aktyw rozsmarowuje poślizg wokół dziury. Oczekiwanie i ekscytacja tuż przed jebaniem zawsze doprowadzają mnie do szału, więc cicho zajęczałem. Nie mogłem się powstrzymać.– Zamknij mordę, bo sąsiad cię usłyszy – dostałem ostrego klapsa. Przyjemnie zapiekło.– Wyruchaj mnie – poprosiłem, odwracając się i patrząc jak żłopie piwo, skupiony na moim tyłku.– Zamknij pizdę! – wszystko stało się szybko. Szary zdjął Air forca i zdzielił mnie nim po dupie, a potem złapał mnie za włosy i pociągnął głowę do tyłu.– Otwórz ryj – usłyszałem tuz przy uchu. Dyszał ciężko, a jego oddech śmierdział tytoniem i i natychmiast spróbowałem zamknąć, ale Szary i tak bezceremonialnie coś wepchnął.– Tylko spróbuj to wypluć, kurwo – był biały sox, którego jeszcze przed chwilą miał na sobie Szary. Materiał był przyjemny w dotyku, ale jebał niemiłosiernie. Smród potu i znoszonego buta były niemożliwie intensywne, a usta wypełniał mi powoli gorzko-słony smak.– Ssij tego soxa, kurwo – nakazał i posłuchałem, zacząłem miętosić materiał językiem, próbowałem ssać, choć przecież Szary nie mógł wiedzieć, czy to robię, czy nie. A jednak, chciałem być posłuszny, chciałem go zadowolić i być jego pedałem. Ta myśl kompletnie mnie rozjebała, zacząłem jęczeć i kręcić dupą, napięcie stało się nie do zniesienia.– Tak ci się chce kutasa? – zakpił i złapał mnie za biodra. Kutas wszedł gładko, szybko, był przecież cały mokry od mojej śliny.– Ale masz rozciągniętą pizdę, poszło bez rozgrzewki – odpowiedzieć, chciałem przyznać, że lubię grube kutasy i dilda i dlatego moja dziura jest taka wytrenowana. Ale mogłem tylko jęczeć i nasycać się smakiem i zapachem jego soxa. Mogłem tylko mocniej wypinać dupę i rozkoszować się gorącym młodym kutasem wjeżdżającym we mnie raz za razem. Szary jebał mnie powoli, solidnie, chcąc czerpać frajdę z każdego ruchu, z dziury zaciskającej się wokół jego pały, z wilgotnych dźwięków kiedy wsuwał się po jaja.– Lubisz spermę w dupie, pedale? Lubisz?Sox w mordzie stłumił moją odpowiedź więc pokiwałem głową. Tak, lubię spermę w dupie. Kocham ten moment, kiedy koleś wtłacza we mnie całą zawartość jaj i jeszcze przez chwilę dopycha. Lubię sobie wyobrażać, jak te kilku ostatnich pchnięć kutasa spienia spermę wewnątrz mnie, ubija pisnąłem, czując niespodziewane mokre zimno. Odwróciłem się. Szary wylał mi na dupę resztę zawartości puszki i wyrzucił ją. Teraz moja dziura i jego kutas były mokre od piwa i Szary przyspieszył. Zaczął mnie jebać szybko, ostro, ewidentnie chcąc się spuścić. Moja dupa brała go wydając głośne mokre mlaśnięcia, a ja waliłem sobie coraz szybciej i w końcu wystrzeliłem. Cały się trząsłem i wyłem w mokrego od śliny soxa, a Szary dalej mnie jebał, raz za razem wpychał kutasa i z każdą chwilą był bliżej. Ostatnie ruchy były tak silne że przewrócił mnie na ławkę, ale nawet wtedy trzymał za biodra i dopychał kutasa.– Ściśnij mi jaja, kurwo!Zadziałałem automatyczne, na oślep sięgnąłem do tyłu i odnalazłem pełne spermy jądra. Nie kontrolowałem się, ścisnąłem z całej siły. Ostatnie ostre pchnięcie i Szary zaczął pompować we mnie spermę. Wydawał z siebie gardłowy dźwięk, dziki, męski, na granicy bólu i rozkoszy. Kręcił biodrami, czułem jak jego pała się we mnie rozpycha, ciągle pulsując w rytm kolejnych strzałów. Orgazm miał długi i po dłuższej chwili Szary doszedł do siebie. Puściłem jego jaja, a on się ze mnie wysunął. Bolało mnie tak wiele miejsc na ciele, że nawet nie chciałem myśleć o jutrze. Właściwie to w ogóle nie chciałem myśleć. Padłem na ławkę, byle jak podciągając przy tym spodenki. Dupę miałem wokół nas wariowała, silne wiatrzysko gięło gałęzie i porywało tumany piachu. Burza była już prawie nad wyrwał mi z ust soxa, o którym jakimś cudem kompletnie zapomniałem. On za to założył go z powrotem na stopę, co mnie trochę podjarało, a potem założył Air forca. Spojrzał w niego, gdy zagrzmiało. Potem na mnie.– Ktoś ci kazał się ubierać? – zapytał chłodno i syknęła kolejna puszka.– No… skończyliśmy…– Kończymy kiedy ja tak powiem, psie. Zdejmuj spodnie i na ziemię, na po orgazmie, jego polecenia upokarzały z podwójną mocą. Już nie chciałem się słuchać. Przecież zabawa już się skończyła!– Masz pięć sekund – jak magia. Zdjąłem spodenki, ukazując całkowicie przemoczony przód jockstrapów i mokrą od spermy i piwa dupę. Potem już mniej chętnie przybrałem pozycję na pieska, a Szary stanął za mną. Przycisnął buta do mojej biednej, wyruchanej dupy.– Wylej z siebie to mleczko – bardzo się bałem, żeby oponować. Spiąłem się, zrobiłem co chciał. Czułem jak z dziury wylatuje cała sperma, którą dopiero co we mnie wtłoczył.– Pojemnik na spermę – Szary stanął tuż przede mną. Spojrzałem w górę, w zimne, bladoniebieskie oczy.– Air force był cały w spermie, którą dopiero co z siebie wylałem. Nie wierzyłem, że to się dzieje. Nie wierzyłem, że Szary nadal chce mnie gnoić. Przecież obaj doszliśmy. Miałem dosyć.– No, pokaż, że jesteś grzecznym pedałem – o dziwo, w głosie chłopaka usłyszałem jakąś nutę sympatii. To już nie był bezwzględny rozkaz. Chciał mnie spojrzałem w górę i tym razem dostrzegłem lekki uśmiech. Ciepły, nie złośliwy.– Zliż, piesku – powiedział znowu zaczęło bić jak szalone, a penis z wolna twardniał. Niby jeszcze się wahałem, ale już wiedziałem, co będzie dalej. Po co to odwlekać?Nachyliłem się, maksymalnie wysunąłem język i zacząłem czyścić chodnik zaczęły spadać pierwsze ciężkie krople deszczu. Ktoś ma ochotę na trzecią część? Zostaw komentarz i zmotywuj mnie do pisania dalej.

Kuba wolski kochaałaś go - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.

To kolejny rok kiedy Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i Stowarzyszenie Wspierania Społeczności Lokalnej „Bądźmy Razem” wyróżnia i dziękuje osobom udzielającym się jako wolontariusze w różnych akcjach społecznych. Jubileuszowa X Gala Wolontariatu odbyła się 18 marca br. o godz. 12 w Państwowej szkole Muzycznej w Mławie. Gala była okazją do poznania sylwetek wolontariuszy, którzy w 2015 r. nie szczędzili sił, czasu i energii w niesieniu pomocy innym. Poznaliśmy najbardziej zaangażowanych i aktywnych wolontariuszy, którzy otrzymali tytuł „NAJLEPSZY Z NAJLEPSZYCH”: Olgierd Jastrzębski, uczeń I Liceum Ogólnokształcącego w Mławie, zaangażowany w działalność wolontarystyczną od ponad 3 lat. Aktywnie uczestniczył w Piknikach Integracyjnych. Brał czynny udział w organizowaniu projektu „Odkrywamy talenty” podczas ferii zimowych, w przygotowaniu przedstawienia Bożonarodzeniowego na rzecz pacjentów z mławskiego szpitala i dzieci w przedszkolu. Z dużym zaangażowanie włącza się we wszystkie Zbiórki Żywności. Natalia Piotrkowska, wolontariuszka Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej od ponad 3 lat. Uczennica Zespołu Szkół nr 3 w Mławie. Bardzo sumienna i dokładna. Brała czynny udział w projekcie z okazji Dnia Dziecka na rzecz małych mieszkańców naszego miasta. Ogromnie zaangażowana we wszelkie działania skierowane do najmłodszych. Cały czas z uśmiechem na twarzy aktywnie uczestniczy w organizowaniu pikników przygotowując gry i konkursy dla uczestników. Maja Góralczyk, uczennica kl. III Społecznego Gimnazjum „Wyspianum” jest wolontariuszką MOPS w Mławie od 3 lat. Angażuje się w zbiórki żywności, zbiórki karmy dla zwierząt. Organizuje zabawy i konkursy dla dzieci w czasie ferii zimowych. Brała udział w pikniku integracyjnym „Połączyć dwa światy”, pikniku integracyjny „Połączyć Pokolenia. Zaangażowana w akcje „Podaruj Pluszowego Misia”. Z wielkim sercem angażuje się w działania na rzecz pomocy dla zwierząt. Marta Łazicka, uczennica Gimnazjum nr 2 im. dra. Józefa Ostaszewskiego w Mławie. Od 3 lat działa systematycznie w wolontariacie. Jest osobą otwartą, pracowitą i wrażliwą na potrzebę innych. Stara się udzielać pomocy tym, którzy jej potrzebują. Praca w wolontariacie jest dla niej czymś wyjątkowym. Co roku przystępuję do zbiórek żywności przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Brała udział w akcji ,,Przyjazna szkoła dla zwierzaka”, ,,Podaruj Pluszowego Misia”, a także w zbiórce na rzecz dzieci z Domu Dziecka w Kowalewie. Kontynuuje akcję „Adopcja na odległość”, zbierając pieniądze dla podopiecznej Gimnazjum. Michalina Bogucka jest aktywną wolontariuszką, od bieżącego roku jest przewodniczącą wolontariatu szkolnego. Ma 15 lat i obecnie jest uczennicą III klasy Gimnazjum Nr 1 im. Mikołaja Kopernika w Mławie. Organizuje spotkania okolicznościowe dla uczniów ze szkół podstawowych. Brała udział w akcjach takich jak: zbiórki żywności, zbiórki artykułów szkolnych dla potrzebujących, sprzedaży prac wykonywanych przez młodzież. Chętnie pomaga innym uczniom w nauce. Interesuje się psychologią. Odkąd pamięta wielką radość sprawia jej pomoc ludziom i zwierzakom. Zostały również przyznane trzy wyróżnienia dla: Stefania Rudnicka – seniorka – wolontariuszka od 4 lat. Aktywnie bierze udział w działaniach na rzecz środowiska lokalnego. Jest osobą od której wiele możemy się nauczyć. Koleżeńska i bardzo zaangażowana w działalność wolontarystyczną. Brała czynny udział w jasełkach na rzecz pacjentów mławskiego szpitala. Uzdolniona muzycznie i teatralnie, co pokazuje podczas występów z okazji różnego rodzaje wydarzeń kulturalnych w Mławie, Zakrzewie i Ciechanowie. Radosław Raniszewski – wolontariusz Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mławie od 3 lat, uczeń Zespołu Szkół Nr 3. Z dużym zaangażowanie uczestniczy we wszystkich Zbiórkach Żywności oraz organizacji zajęć dla dzieci podczas ferii zimowych, jasełek na rzecz pacjentów Samodzielnego Państwowego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Mławie. Magdalena Kosek wolontariuszka Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Mławie od 3 lat. Uczennica Zespołu Szkół nr 1 w Mławie. Brała udział w każdej zbiórce żywności. To dzięki jej ofiarności osobom korzystającym z pomocy żyje się łatwiej i piękniej. Od kilku lat Stowarzyszenie „Bądźmy Razem” prowadzi przy współpracy szkół akcję zbierania karmy przeznaczonej dla przebywających w schroniskach zwierząt. Tradycją stało się to, że podczas Gali wyróżniana jest szkoła, która w przeliczeniu na ucznia zebrała najwięcej karmy w danym roku. Tytuł „Szkoła Przyjazna dla Zwierzaka” i statuetkę otrzymało Gimnazjum Katolickie, które zebrało 215 kg karmy, co w przeliczeniu daje 4,05 kg na jednego ucznia. Mławska Gala Wolontariatu była również okazją do nagrodzenia instytucji i firm zaangażowanych w rozwój wolontariatu w Mławie. Wszystkim zaangażowanym w działalność wolontarystyczną zostały wręczone statuetki „Przyjaciel Wolontariatu”. Podczas Gali obecne były władze powiatu i miasta, prezes Banku Żywności w Ciechanowie, Dorota Jezierska i mławscy seniorzy. Bardzo licznie przybyła młodzież szkolna ze swoimi opiekunami. Jubileuszową X Galę Wolontariatu uświetniły występy wokalisty Mariusza Czaplickiego, wolontariusza i członka grupy „Zakręceni Pozytywnie” oraz grupy tanecznej z Miejskiego Domu Kultury w Mławie. Mławskie Centrum Sportów Walki zaprezentowała na scenie pokaz technik przygotowany przez adeptów sekcji teakwondo. JK

- Wpłynęły już do nas materiały z policji. Jest tam opinia biegłego w sprawie matki, która rzekomo miała pobić dyrektorkę. Biegła nie stwierdziła żadnych obrażeń ani śladów, które świadczyłyby o tym, że kogoś uderzyła - informuje Grzegorz Kwit, prokurator rejonowy w Puławach. - Przesłuchujemy świadków. Część z nich nie zaprzecza, że dyrektorka miała rozcięte czoło. Kwestia tylko, czy przyczyną rozcięcia było rzeczywiście uderzenie przez matkę ucznia - zdarzenia miało dojść przed tygodniem w gabinecie dyrektorki. Poszło o zeszyt do korespondencji między rodzicami a tzw. nauczycielem wspomagającym. - Znalazła się tam notatka nauczyciela dotycząca niewłaściwego zachowania syna pani Renaty Bomby. Chciałam to skserować, żeby zbadać i rozwiązać problem, na co matka się nie zgodziła. Po krótkiej wymianie zdań pani Bomba uderzyła mnie pięścią w czoło - twierdzi Beata Aftyka, dyrektor szkoły. - Po tym zdarzeniu wyszłam z gabinetu. Na korytarzu poprosiłam sprzątaczkę, żeby wezwała pogotowie. Potem straciłam przytomność. Obudziłam się już w otoczeniu ratowników dnia dyrektorka zawiadomiła policję o naruszeniu nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego. - Zostałam przebadana przez biegłego sądowego, który stwierdził obrzęk i krwiak. To była przyczyna nudności i wymiotów, które utrzymują się do dzisiaj - zaznacza Aftyka. - Do 17 marca jestem na zwolnieniu. Matka ucznia zaprzecza, że uderzyła dyrektorkę. - Pani dyrektor upozorowała pobicie. Mam świadków na to, że wyszła z gabinetu cała i zdrowa. Złożyłam zawiadomienie na policję i do prokuratury o pomówienie. Badała mnie biegła sądowa i stwierdziła wyraźnie, że nikogo nie uderzyłam - podkreśla Renata Bomba. - Dla mnie to ewidentna zemsta za zgłoszenie do prokuratury, że dyrektorka nie zajmowała się moim synem (jest dzieckiem autystycznym - red.), a brała za to pieniądze. - Pani dyrektor usłyszała zarzut poświadczenia nieprawdy w dokumentacji szkolnej - informuje Grzegorz Kwit, prokurator rejonowy w Puławach. W efekcie miała dostać 1200 zł za ponadwymiarowe godziny pracy z dzieckiem, których nie na ten konflikt zareaguje wójt gminy Puławy, przełożony dyrektorki. - Czekam na rozstrzygnięcie prokuratury - ucina Krzysztof Brzeziński.

Co by zrobia gdyby - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.

Analizując sytuację Polski na przestrzeni lat mogę stwierdzić iż nie można było uniknąć rozbiorów Polski. Tereny Polski geograficznie leżą wokół wielu znaczących państw europejskich. Granica Polski dzielona była z takimi potęgami, mocarstwami jak Rosja czy Prusy. W „ towarzystwie” takich państw bardzo łatwo można było stracić ziemie, naród i kraj. Państwa ościenne Polski prowadziły od początku swojego istnienia dość ekspansywną politykę zagraniczną. Tereny Polski były „apetycznym kąskiem” dla szybko rozwijających się mocarstw. Zewnętrzne zagrożenia były pośrednim lecz w ostatecznym rozrachunku decydującym czynnikiem, który doprowadził do rozbiorów Polski. Kolejną przyczyną było osłabienie wewnętrzne kraju. Postępująca od XIV wieku pewna tendencja osłabiająca władzę w Polsce była zaczątkiem rozbiorów. Ustrój Rzeczpospolitej na przestrzeni wieków ewoluował lecz nie zawsze godziło się to z nastrojami społecznymi w państwie. Jednak dopiero same zdarzenia, które wydarzyły się bezpośredni przed rozbiorami miały decydujący wpływ na dalsze losy państwa. Jeszcze za życia Augusta III Sasa powstały w Polsce dwa wrogie sobie stronnictwa magnackie. W związku ze zbliżającą się elekcją Caryca Katarzyna II wysuwa jako kandydata na tron Stanisława Poniatowskiego. Stanisław August Poniatowski zostaje kolejnym królem elekcyjnym będąc jednocześnie gwarancją kontroli państwa polskiego prze Katarzynę Carycę. Stanisław August przeprowadza w Polsce szereg reform podobnych do proponowanych przez rodzinę Czartoryskich lecz nie spotkało się to z aprobatą zwolenników tego stronnictwa. Prusy i Rosja również obawiały się nowych reform, które mogły dać Polsce siłę i niezależność. Kraje te podjęły kroki w dalszym działaniu tak aby nie dopuścić do wzrostu znaczenia Polski. Wmieszały się w sprawy Polski pod pretekstem żądania równouprawnienia innowierców. Pomimo niechętnego stosunku do żądań sąsiadów, ostatecznie na sejmie w 1767 roku szlachta obaliła dotychczasowe reformy. W Polsce zaczynają panować „złotowolnościowe” przywileje szlacheckie co jest źródłem słabości naszego kraju. W tym momencie następuje wewnętrzne rozbicie państwowości i rządów w kraju. Caryca Katarzyna wywożąc i porywając opornych senatorów czuwa nad dalszym przebiegiem wydarzeń. Spotkało się to z oburzeniem ze strony Polaków, którzy w 1768 roku zawiązują konfederację barską skierowaną przeciwko ingerencji Rosji i samemu królowi. Jednak pod naciskiem państw zaborczych zostaje zwołany sejm rozbiorowy w 1733 roku. Polscy szlachcice zostają przekupieni i składają przysięgę nowym władzom. Dochodzi prawda do nielicznych protestów takich jak wystąpienie Tadeusza Rejtana lecz to za mało by zmienić bieg historii. Konkretne rokowania rozbiorowe podjęte zostały w 1771 r. Ostateczne decyzje zapadły na początku 1772 r., a 5 sierpnia 1772 r. podpisane zostały trzy traktaty. W imieniu Katarzyny II traktat rozbiorowy podpisywali Nikita Panin oraz Aleksander Golicyn. W imieniu Marii Teresy i Józefa II - Józef Lobkowitz, a imieniu Fryderyka II - książę Wiktor Fryderyk Solms. Trzeba było rozbiór jakoś uzasadnić. To nie było takie proste zająć część terytorium obcego państwa w Europie i nic na ten temat nie powiedzieć. Katarzyna II uzasadniając rozbiór Rzeczpospolitej powróciła do sytuacji z 1764 r. Udowadniała, że należą się jej północno-wschodnie ziemie Rzeczpospolitej, a więc województwo inflanckie, mścisławskie, prawie całe województwo witebskie, część województwa połockiego i mińskiego. Razem stanowiło to 92 tys. km2. Na tym terytorium mieszkało blisko 1,5 mln ludzi. Prusy zagarnęły województwa pomorskie, ale bez Gdańska, województwo malborskie z całą Warmią, chełmińskie bez Torunia, oraz część województw poznańskiego, gnieźnieńskiego, inowrocławskiego, brzesko-kujawskiego, ziemię lęborską i bytowską. Ziemia lęborska i bytowska były dotychczas lennem Rzeczpospolitej. Łącznie Prusy zagarnęły 36,5 tys. km2. Na tym terenie zamieszkiwało ok. 580 tys. ludzi. Dzięki temu Prusy uzyskiwały połączenie pomiędzy Brandenburgią a królestwem pruskim. Przejęły także kontrolę na eksportem polskiego zboża. Od 1775 r. Rzeczpospolita musiała płacić wysokie cło za przewóz zboża do Gdańska. Austria zagarnęła Małopolskę po Wisłę i San, czyli część województw krakowskiego, sandomierskiego, województwo bełskie i ruskie, a także skrawki województw podolskiego i wołyńskiego aż po prawy brzeg rzeki Prut. W zaborze austriackim znalazło się 86 tys. km2, na którym zamieszkiwało blisko 2 mln ludzi. Niektórzy mówią, że nawet było 3 mln ludzi. Rzeczpospolita w wyniku pierwszego rozbioru straciła 30 % powierzchni państwa oraz około 37 % ludności. W Rzeczpospolitej nie podniosły się żadne głosy sprzeciwu na to się stało. Ludność wiejska przywykła już do obecności obcych wojsk, a o przynależności do nowego państwa dowiedziała się wówczas, kiedy kazano płacić podatki, wtedy gdy nowe władze zaczęły nakładać swoje prawa. Ci którzy po upadku konfederacji barskiej opuścili kraj próbowali coś czynić za granicą, ale znaczenie emigracji po konfederacji barskiej było znikome. Sam Stanisław August Poniatowski rozpoczął akcję dyplomatyczną. Chciał, aby rozbiór został potępiony przez takie kraje jak Anglia, Francja, Hiszpania, ale na pomoc tych państw liczyć nie mógł. Udało się zakwestionować uzasadnienie prawne rozbiorów. Natomiast ci którzy pozostali na terenie Rzeczpospolitej kanclerz litewski Michał Fryderyk Czartoryski zatwierdził przykładając pieczęć kanclerską rozbiory. Adam Czartoryski, książę, złożył przysięgę wierności Katarzynie II. Podobnie postępowali inni przedstawiciele szlachty, składając przysięgę wierności nowym władcom na zabranych ziemiach, prosząc jedynie o zachowanie swoich przywilejów. Odruchy sprzeciwu właściwie należały do rzadkości. Nowi władcy nie zamierzali jednak respektować przywilejów szlacheckich. Dla nieposłusznych zapowiadali surowe kary. Pojawił się problem tych magnatów, którzy mieli swoje majątki podzielone teraz granicą. Musieli oni złożyć przysięgę wierności zaborcom, a jednocześnie obowiązywała ich przysięga złożona Rzeczpospolitej. Rosja, Austria i Prusy nie mówiły o zaborze. Mówiły natomiast o rewindykacji granic, co więcej słusznych granic. Pojawiały się publikacje, w których udowadniano, że Rzeczpospolita posiadała prawa, terytoria, które jej się nie należały, lecz należały się państwom ościennym. I tak. Katarzyna II powoływała się na swój tytuł, wszak nosiła tytuł cesarzowej Wszechrosji, wszystkich ziem ruskich. Dlatego wszystkie ziemie ruskie także te, które znajdowały się w granicach Polski należały do Rosji. W imię tego tytułu carycy ziem ruskich zagarnięto polskie Inflanty, które nigdy ziemią ruską nie były. Zaborem Rosja łamała pokój Gżymułtowskiego, który ustalał granice pomiędzy Rosją i Polską za nienaruszalną po wszeczasy. Prusy odwoływały się do rzekomej słusznej sukcesji Brandenburgii na Pomorzu Zachodnim, ponieważ zakon krzyżacki panował na ziemi Gdańskiej i Warmii, a król pruski był sukcesorem zakonu krzyżackiego. Dlatego Ziemia Gdańska i Warmia należały do Prus. Zapomniał tylko król pruski o pokoju toruńskim z 1466 r., traktacie krakowskim z 1525 r., oraz o traktatach bydgosko-welawskich z 1657 r. Najmniej podstaw do uzasadnienia zaboru miała Austria, tylko jej argumenty przypominały bardziej satyrę, aniżeli dowód historyczny. Po dokonaniu pierwszego rozbioru państwa zaborcze uroczyście potwierdzały, że żadnych roszczeń terytorialnych wobec Rzeczpospolitej wysuwać już nie będą. I rozbiór nie przekreślał jeszcze szans Rzeczpospolitej. Możliwością wyjścia z kryzysu było przeprowadzenie szybkich i dobrych reform, reform, które wzmocniły by państwo, ponadto scaliły polskie społeczeństwo. Państwa zaborcze domagały się zwołania sejmu Rzeczpospolitej, zależało im na tym, by sejm Rzeczpospolitej zatwierdził traktaty rozbiorowe. Sejm otwarto 19 kwietnia 1773 r. Aby uniknąć jego zerwania doprowadzono do zawiązania konfederacji. Przeciwko temu zaprotestował poseł nowogródzki Tadeusz Rejtan. Powiedział on, że w uniwersale zwołującym sejm nie było mowy o konfederacji. Zakwestionowano także urząd marszałka sejmowego, na który to urząd został mianowany, a nie jak wymagało prawo wybrany, zwolennik Rosji Adam Poniński. Tym razem, może po raz pierwszy w historii Rzeczpospolitej, liberum veto miało służyć dla dobra Rzeczpospolitej. Sprzeciw Rejtana sejm zignorował. Rozpoczęto obrady. Sejm przekształcił się w sejm delegacyjny i rozpoczęto procedurę mającą doprowadzić do zatwierdzenie traktatów rozbiorowych. Tadeusz Rejtan próbował jeszcze zatarasować swoim ciałem wejście do sali, gdzie znajdowały się dokumenty rozbiorowe. Później Tadeusz Rejtan popełnić samobójstwo. Adam Poniński za usługi wobec Rosji otrzymał tytuł książęcy. Traktaty rozbiorowe zostały przyjęte. Poza podpisaniem traktatów rozbiorowych sejm rozbiorowy podjął także inne reformy, które miały służyć dobru Rzeczpospolitej. Utworzono Komisję Edukacji Narodowej. Było to pierwsze ministerstwo oświaty. Komisję tworzyło 8 osób wybieranych na 6 lat. W ramach Komisji Edukacji Narodowej działali tacy ludzie jak Ignacy Potocki - przewodniczący Towarzystwa Ksiąg Elementarnych, Grzegorz Piramowicz - pijar, Hugo Kołłątaj, Kazimierz Narbut - pijar, Antoni Popławski - pijar. Komisja przejęła nadzór nad wszystkimi szkłami w państwie, także nad uniwersytetami w Krakowie i Wilnie. Powołano Radę Nieustającą. Zajęła ona miejsce tzw. Rady Senatorskiej. Miała służyć królowi rada i pomocą. Monarcha był jedynie członkiem rady i posiadał jeden głos, ale w przypadku, kiedy głosy w radzie rozłożyły się równomiernie monarcha miał prawo do drugiego głosu, jego głos mógł przeważyć. W skład Rady wchodziło 36 osób, których wybierał sejm w połowie z senatu, w połowie z izby poselskiej. Co 2 lata miała ustępować 1/3 Rady, a sejm wybierał nowych. Rada swą działalność realizowała przy pomocy pięciu komisji, departamentów: - departament interesów cudzoziemskich (spraw zagranicznych), departament policji,departament wojska, departament skarbu, departament sprawiedliwości. Decyzje podejmowano większością głosów. W Radzie coraz większe znaczenie zaczął odgrywać król, a właściwie kryjący się za jego plecami poseł rosyjski, co uniemożliwiało normalne funkcjonowanie Rady. Blokowano w ten sposób działalność reformatorską. Dlatego w niedługim czasie Rada Nieustająca została określona jako „zdrada nieustającą”. Sejm podjął decyzję o zwiększeniu liczby wojska do 30 tys., z czego 22 tys. miała wystawić Korona, a 8 tys. Litwa. Uchylono kary śmierci. Zakazano tortur w celu uzyskania zeznań. Byłemu kanclerzowi Andrzejowi Zamojskiemu zlecono opracowanie nowego kodeksu prawa, szczególnie prawa sądowego. Przeprowadzono także reformę wzmocnienia finansów państwa. Do tej pory, jeśli skarb państwa potrzebował jakiegoś wzmocnienia, to podnoszono podatki. Teraz sejm rozwiązał sytuację inaczej. Starostwa oddawano tym, którzy chcieli płacić więcej bez podnoszenia podatków. Wprowadzono także praktykę sporządzania budżetu państwowego. Rzeczpospolita była właściwie pierwsza w tym względzie na kontynencie europejskim. W latach 1788-1792 odbył się sejm, rozpoczynał się on w bardzo korzystnym dla Rzeczpospolitej momencie. Rosja musiała zaangażować się w Turcję. Wojna z Turcją sprawiła, że Rosja pogrążyła się w kłopotach militarnych. Osłabła także kontrola ambasady rosyjskiej w Warszawie. Polityka Prus wobec Rzeczpospolitej dawała nadzieję na możliwość przeprowadzenia reform. Sejm rozpoczęty jesienią 1788 r. miał być sejmem zwyczajnym, ale posłowie jakby się umówili - na samym początku wyrazili gotowość do przedłużenia obrad sejmu, początkowo o kilka miesięcy. Niemniej jednak było to pewne novum w polityce Rzeczpospolitej. Później pojawił się postulat sejmu nieustającego. Przedłużeniu obrad sejmowych sprzyjało przekonanie, że należy zerwać z zależnością od Petersburga i w sposób samodzielny decydować o losach Rzeczpospolitej. Tuż po otwarciu obrad podjęte zostały decyzje o podniesieniu liczby wojska do 100 tys. Było to pierwsza uchwała sejmowa, uchwała, która miała właściwie zadecydować o dwóch latach sejmu. Bowiem pierwszy zapis uchwalono zgodnie, natomiast doszło do kłótni o komendę nad wojskiem, kto tym wojskiem 100 tysięcznym ma kierować. Punktem spornym były także pieniądze na utrzymanie takiego wojska. Wówczas to na sejmie ujawniła się opozycja wspierana pieniędzmi z zagranicy. Drugim posunięciem sejmu było zniesienie departamentu wojskowego przy Radzie Nieustającej, a w miejsce tego powołano komisję sejmową do spraw wojska. To wywołało sprzeciw posła carskiego. Tenże poseł członek ambasady rosyjskiej nakłaniał króla Stanisława Poniatowskiego, by opuścił sejm, który wówczas zostałby zerwany. 19 stycznia 1789 r. sejm w odpowiedzi zlikwidował całą Radę Nieustającą. To sejm przejął funkcje rządu. Reformy hamowała opozycja sejmowa. Szybko okazało się, że sejm jako zbyt liczny, nie jest w stanie pełnić funkcji rządu. Pojawiła się konieczność utworzenia czegoś na miejsce Rady Nieustającej. W grudniu 1789 r. sejm otrzymał "zasady do poprawy rządu" przygotowane przez Ignacego Potockiego. W lipcu 1789 r. we Francji wybuchła rewolucja. Wywarło to pewien wpływ na polskie środowisko mieszczańskie. Wówczas to w listopadzie tegoż roku prezydent Warszawy Jan Dekert zgromadził przedstawicieli 141 miast królewskich i wraz z nimi udał się w czarnej procesji na zamek królewski, by przedstawić sejmowi swoje żądania. Przedstawiciele miast domagali się rozszerzenia uprawnień mieszczan w życiu politycznym państwa. Sejm przyjął postulaty mieszczan, ale pracował bardzo powoli. Kłótnie podzieliły sejm na zwolenników i przeciwników reform. Ponadto wśród samych zwolenników reform zaznaczył się podziały dotyczące spraw jak daleko powinny być posunięte reformy. Tymczasem w Europie zmieniała się sytuacja międzynarodowa. W 1790 r. zmarł Józef II, jego następcą został Leopold II, który zawarł ugodę z Prusami. Pojawiła się możliwość pojednania pomiędzy Prusami i Rosją, ponieważ Rosja odstąpiła od wojny ze Szwecją. Jesienią 1790 r. zakończyły się dwa lata sejmowania. Powstało pytanie o dalszą legalność sejmu. Sejm miał bowiem być zwoływany co dwa lata. Na tyle był udzielony mandat poselski. Pojawił się problem: czy sejm ma się rozwiązać czy ma kontynuować dzieło reform. Wówczas podjęto decyzje o dalszych obradach sejmu, natomiast sejmiki ziemskie miały wybrać nowych posłów. W ten sposób została podwojona ilość osób należących do izby poselskiej. Nowi posłowie byli w większości zwolennikami reform państwa. Byli to ludzie, którzy ukończyli edukacje w szkołach już pod patronatem Komisji Edukacji Narodowej. Zmienił się nastrój w sejmie. 5 stycznia 1791 r. sejm w nowym składzie uchwalił deklarację, która głosiła, że każdy poseł biorący od państw obcych pieniądze będzie karany śmiercią. 18 kwietnia sejm uchwalił ustawę o miastach. W tej ustawie znalazły się postulaty z czarnej procesji. Uchwalone zostało prawo o sejmikach. Z sejmików szlacheckich wykluczono gołotę. Gołota była to szlachta bez ziemi, była to szlachta najbardziej przekupna, a było jej najwięcej. Miała ona wpływ na to, kogo na sejmikach ziemskich wybierają do sejmu. Później obydwie te ustawy znalazły się w ustawie rządowej z 3 maja. Bezpośrednio po przyjęciu ustawy o miastach obrady sejmu zostały zawieszone z uwagi na Święta Wielkanocne. Większość posłów rozjechała się do swoich domów, licząc na to, że obrady zostaną wznowione 5 maja. Zwolennicy reform zostali powiadomieni o tym iż maja się stawić w sejmie 3 maja. Co więcej, o tym, że sejm rozpocznie obrady 3 maja zostali powiadomieni mieszczanie warszawscy. Rankiem 3 maja na placu Zamkowym gromadziły się tłumy mieszczan. Było ok. 20 tys. Niektóre cechy przybyły z bronią, bojąc się interwencji rosyjskiej. Co więcej hetman Branicki ściągnął wówczas do Warszawy swoich zwolenników, a należał on do przeciwników reform. Przed godz. 11 przybył do sejmu sam król Stanisław August Poniatowski. Na sali byli przede wszystkim zwolennicy reform. Kręgi opozycyjne były wyraźnie uszczuplone. Odczytano doniesienia o sytuacji międzynarodowej. Wówczas podkreślono konieczność natychmiastowego przeprowadzenia reform ustroju państwa ze względu na złą sytuację międzynarodową. Następnie odczytano projekt ustawy rządowej, głosy opozycji zostały zagłuszone, ustawa została przyjęta, a król złożył na nią przysięgę. Najgłośniej przeciwko ustawie krzyczał poseł kaliski - Jan Suchorzewski. Była to konstytucja sejmowa, uchwalono przez sejm walny skonfederowany, nazwana od daty uchwalenia konstytucją 3 maja. Konstytucja 3 Maja składała się ze wstępu, 11 artykułów, zakończenia z podpisami. Do Konstytucji zostały dołączone ustawy dodatkowe - ustawa o miastach, o sejmikach. Wśród tych 11 artykułów widać było pewien logiczny porządek. Pierwsze cztery artykuły od 1 do 4 dotyczyły: religii katolickiej, praw duchowieństwa, szlachty, mieszczan i chłopów - czyli wszystkich stanów Rzeczpospolitej. Były to więc normy określające ustrój społeczny państwa. Omawiały także prawa stanowe. Artykuły 5 do 8 mówiły o ustroju politycznym, omówiona została władza wykonawcza, ustawodawcza i sądownicza. Artykuł 9 podjął problem regencji. Artykuł 10 mówił o wychowaniu dzieci królewskich. Artykuł 11 omawiał zagadnienie sił zbrojnych Rzeczpospolitej. Uchwalenie konstytucji 3 maja zaniepokaja przeciwników reform, zwłaszcza magnatów polskich. Łącznie więc z państwami sąsiednimi postanawiają nie dopuścić do żadnych reform w Polsce. W tym celu Katarzyna II wydaje polecenie przygotowania w Petesburgu konfederacji, która jest ogłoszona w Targowicy i ma za zadanie obalić postanowienia konstytucji 3 maja. Dochodzi do walk pomiędzy wojskami rosyjskimi. Odnieśliśmy nawet kilka zwycięstw ale Stanisław August Poniatowski nie wierząc w końcowy sukces wydaje rozkaz zaprzestania walk licząc na ugodę z carycą. Do ugody nie doszło i targowiczanie przejmując władzę burzą wszystko co stworzył Sejm Czteroletni. Obalają konstytucję 3 mają i zajmują majątki tych którzy „opuścili” kraj. W roku 1793 po porozumieniu Prus i Rosji dochodzi do drugiego rozbioru Polski. Drugi rozbiór Polski i rządy targowiczan wywołały wielkie oburzenie wśród społeczeństwa . Pod naciskiem społecznych niepokojów została przygotowana insurekcja na której czele miał stanąć Tadeusz Kościuszko. Wódz powstania organizuję armię która miała walczyć z targowiczanami. Wojska kosynierów odniosły sukces w bitwie pod Racławicami ( 1794 rok ). Wieść o zwycięstwie Kościuszki szybko obiegła Polskę i rozpaliła a rodakach nadzieję i chęć walki w innych miastach. Po ogłoszeniu Uniwersału Kościuszko chciał zapewnić sobie wsparcie chłopów lecz powstanie w sumie zostaje stłumione. Armia prusko-rosyjska miażdży wojska polskie, ginie wielu znakomitych przywódców. Stolica – Warszawa zostaje zajęta przez wojska wroga. 16 listopada 1794 r. pod Radoszycami ostatnie oddziały powstańcze złożyły broń. Powstanie zakończyło się klęską. Dowódcy powstania T. Kościuszko, Józef Sierakowski znaleźli się w niewoli. Trafili do carskich więzień. Sąsiedzi Rzeczpospolitej rozpoczęli rozmowy na temat ostatecznego podziału państwa polskiego. Tym razem do planów rozbiorowych włączyła się także Austria, która nie brała udziału w drugim rozbiorze. Nie brała udziału w zwalczaniu insurekcji. Pomiędzy zaborcami doszło do napięć co do podziału Rzeczpospolitej, a wykorzystała to Francja, umacniając zdobycze rewolucji francuskiej. Było to możliwe dzięki temu, że Prusy, które chciały aktywnie uczestniczyć w podziale Rzeczpospolitej zawarły z Francją pokój. Od 23 grudnia 1794 r. do 3 stycznia 1795 r. przygotowywano traktat rozbiorowy pomiędzy Rosją i Austrią. Natomiast dopiero w październiku gotowy był traktat rozbiorowy pomiędzy Rosją i Prusami. W traktacie austriacko-rosyjskim znalazło się uzasadnienie. Jako uzasadnienie podano fakt wybuchu powstania, które zagrażało sąsiadom Polski oraz niemożność zdaniem zaborców utworzenia przez Rzeczpospolitą rządu. Przy pierwszym dwóch powstaniach bawiono się w ratyfikację traktatów rozbiorowych przez polski sejm. Przy trzecim rozbiorze nie było im to już zupełnie potrzebne. Państwa polskiego już nie było. Rzeczpospolita została wymazana z mapy Europy. Natomiast pozostał problem. Był król państwa, którego nie było, król, który tron zdobył dzięki poparciu rosyjskiemu, teraz tego króla trzeba było nakłonić do abdykacji. Sam Stanisław August Poniatowski chciał abdykować po I rozbiorze, ale wówczas Katarzyna II jego abdykację odrzuciła. Od stycznia 1795 r. Stanisław Poniatowski przebywał w Grodnie. W jednym ze swoich listów skierowanych do Katarzyny II zwrócił się o pomoc dla społeczeństwa polskiego. Carycy jednak los Polski szczególnie nie obchodził. Stanisław August Poniatowski abdykację złożył 25 listopada 1795 r. w rocznicę swojej koronacji. Przewieziony został następnie do Petersburga, gdzie doczekał się śmierci Katarzyny II. Zmarł 12 lutego 1798 r. Pochowany został w kościele św. Katarzyny. W 1938 r. odbył się drugi pogrzeb króla Stasia. Z Petersburga jego prochy zabrano i pochowano w jego rodzinnej miejscowości w Wołczynie. W 1994 r. odbył się trzeci pogrzeb i króla Stasia pochowano w Warszawie. Na mocy traktatu rozbiorowego Austria zajęła Kraków, który był okupowany przez armię pruską. Zajęła także Austria płd. część Galicji i Małopolski. Granica zaboru austriackiego biegła wzdłuż Pilicy, następnie na wsch. od Warszawy, obejmowała Lubelszczyznę i na wysokości Ziemi Chełmskiej łączyła się z województwem pruskim. Było to ponad 47 tys. km2 na których zamieszkiwało blisko 1,5 mln ludzi. Granica zaboru pruskiego biegła także wzdłuż Pilicy, Prusy zajęły Warszawę, Mazowsze, i część Podlasia, płn. wsch. opiera się na Niemnie. Ten zabór pruski objął 48 tys. tym terenie mieszkało 1 mln ludzi. Rosja zajęła Kurlandię, Litwę aż po Niemen z Grodnem, Nowogródczyznę, część Podlasia. Granica zaboru sięgała po rzekę Bug. Było to łącznie 120 tys. km2 na których zamieszkiwało 1,2 mln ludzi. Opinia europejska przyjęła bardzo spokojnie wymazanie Polski z mapy Europy. Właściwie tylko niektórzy przedstawiciele oświecenia tacy jak Rousseau stanęli po stronie Polaków. Ale byli i tacy jak Wolter, który po pierwszym rozbiorze gratulował królowi pruskiemu udziału w rozbiorze. Było to związane z tym, że opinia europejska była skoncentrowana na wydarzeniach francuskich, rewolucji francuskiej. Nikt wówczas w Europie nie zdawał sobie sprawy z tego, że rozbiory Polski spowodowały powstanie przymierza trzech państw Rosji, Prus i Austrii, przymierza na tyle silnego, połączonego wspólnym interesem zabranych ziem, że te państwa w niedługim czasie zaczną dyktować prawa całej Europy. Rozbiory Rzeczpospolitej były złamaniem ówczesnego prawa międzynarodowego jakie istniało w Europie, prawa które opierało się na zasadzie wypływającej jeszcze z prawa 12 tablic rzymskich, które mówiło pacta sunt servanta - umów należy dotrzymywać. Rosja dokonując rozbiorów złamała umowę międzynarodową jaką był pokój Gżymułtowskiego. Wszystkie państwa zaborcze złamały swoje oświadczenia po pierwszym rozbiorze mówiące, że żadnych pretensji terytorialnych wobec Rzeczpospolitej wysuwać już nie będą. Katarzyna II ponadto złamała swoje zobowiązania z 1764, 1768 r. Z innych zasad prawa międzynarodowego, które zostały złamane to zasada suwerenności państwa oraz zasada nie ingerowania w wewnętrzne sprawy państwa. Wobec sejmu polskiego, który ratyfikował traktaty pierwszego i drugiego rozbioru zastosowano przymus, co też było pogwałceniem prawa europejskiego, prawa, które mówiło, że traktatów międzynarodowych nie wolno zawierać pod przymusem. Trzeci rozbiór był już aktem przemocy, rozbiór Polski unicestwił państwo polskie a trzy mocarstwa zaborcze ogłosiły, że na zawsze ma być zlikwidowana nazwa Królestwo Polskie. Rzeczpospolita padła ofiarą zaborczości trzech sąsiadów i jest to najważniejsza przyczyna upadku państwa polskiego. Sami Polacy nie byli bez winy. Wady ustroju : wolna elekcja, liberum veto oraz niesprawiedliwe prawa osłabiały państwo. Wszechobecna prywata szlachty oraz łatwość z jaką byli przekupywani w zamian za zmianę poglądów nie świadczy dobrze o narodzie polskim. Może taka jest mentalność Polaka, która ukazuje go jako zaślepionego głupca, który myśli tylko o wzbogaceniu się a nie o państwie i jego sytuacji. Może do władzy byli dopuszczeniu źli i nieodpowiedni ludzie, którzy nie potrafili zapanować nad własnymi pobudkami. Uważam, że główną przyczyną rozbiorów Polski były właśnie takie zachowania. Przecież pasmo niepowodzeń jakie spotkały Polskę wynikało ze złego gospodarowania w państwie a pamiętajmy że to ludzie tworzą historię i na ich działanie nie ma żadnych usprawiedliwień Według mnie był to chyba najtragiczniejszy okres w historii Polski, no może za wyjątkiem wojen w XX w. Polska praktycznie nie miał własnego zdania, w kraju, ani na arenie międzynarodowej. O całym jej losie, jak mogliśmy przeczytać wyżej, decydowały trzy państwa: Austria, Prusy i Rosja. Jedynym „stałym” sprzymierzeńcem, jakby się mogło wydawać, była Francja. Lecz niestety, nawet on robiła to tylko dla swoich korzyści. Jak widać Polska cały czas była uzależniona od sąsiadów. Warto zauważyć, że było tak aż do II wojny światowej. A może nawet i dłużej...

• Сιግեփуслαշ биш ф
• ቀոсрէσи лухриղጂ мацомоձօ
• Дሖщοраф чыֆኟмухруቄ зօψըжи
  • Բαշеκιлеձ с
  • Еզ υτጣባоφеዒ нтሱκо

piosenka na dzien babci gdybym byla czarodziejka - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.

Małgorzata Rauch, podkarpacki kurator oświaty, spotkała się z dyrektorem podrzeszowskiej szkoły i wychowawcą klasy, w której doszło do próby samobójczej uczennicy. Na początku miesiąca pisaliśmy, że uczennica jednej ze szkół podstawowych w powiecie rzeszowskim groziła, iż odbierze sobie życie. Wczoraj pracownicy kuratorium spotkali się z dyrektorem szkoły i wychowawcą klasy, do której uczęszcza dziewczynka. - Celem tej rozmowy było wyjaśnienie zaistniałej sytuacji - mówi Mariola Kiełbon, starszy wizytator w podkarpackim kuratorium oświaty. - Uświadomiliśmy sobie, że jest to sytuacja kryzysowa, wymagająca szybkiej, fachowej pomocy, której mogą udzielić specjaliści z poradni psychologiczno - pedagogicznej. Zobowiązaliśmy dyrektora, by zgłosił wniosek o interwencję kryzysową do takiej poradni. Chodzi o wsparcie dla klasy, szkoły, czy konkretnie uczennicy po próbie samobójczej?- Dla wszystkich - mówi Mariola Kiełboń. - W takiej trudnej sytuacji pomocą otoczone jest zarówno dziecko, rodzeństwo chodzące do szkoły, wszyscy pozostali uczniowie, rodzice, nauczyciele, wychowawca, dyrektor. W tym tygodniu w szkole zapowiedziana jest ewaluacja, czyli badanie pracy szkoły. W lokalnych mediach mama 13-latki ubolewa, że dziecko nie było akceptowane przez rówieśników i czuło się zaszczute. Mówi, że zgłaszała ten problem w szkole, ale go nie rozwiązano. Czy przez to dziewczynka chciała odebrać sobie życie? - To jest przyczyna podana przez matkę. Być może właściwa, ale nie wiemy tego tak do końca. Myślę, że specjaliści przeprowadzą dogłębną diagnozę i tę przyczynę odnajdą - tłumaczy starszy wizytator. ZOBACZ TEŻ: Co popycha ludzi do samobójstwa rozszerzonego?

Bądz w domu na ósmą dzisiaj nic się nie uczyłeś" A ja na podwórko w piłke" Był - Shoom "Zróbmy kawałek o hajsie O państwie, o policjancie Wiec, zróbmy kawałek o baunce O prawdzie, o… wal się Zróbmy kawałek o ziomach, O ziomach, o ziomach No, a numer o nas?

Gwiazdy i dziecięca fundacja, która korzystała z usług "Zatoki Sztuki", odcinają się od filmu Latkowskiego 21 maja 20 13:22 aktualizacja 21 maja 20 17:26 Ten tekst przeczytasz w 8 minut Film Sylwestra Latkowskiego "Nic się nie stało" w założeniu miał przedstawić ogrom tragedii, jaką doznały nastoletnie dziewczynki, które padły ofiarami pedofila związanego "Zatoką Sztuki". Po emisji materiału wielu wymienionych w produkcji celebrytów postanowiło osobiście odnieść się do sprawy. Niektórzy zapowiedzieli nawet sądowe pozwy. Film skomentowali już Jarosław Bieniuk, Radosław Majdan, Blanka Lipińska, Natalia Siwiec, Kuba Wojewódzki i zespół VOX. Ten ostatni dołączył także oświadczenie Fundacji Przemek Dzieciom , która w klubie ogranizowała liczne koncerty. Foto: MW Media Gwiazdy odniosły się do słów i filmu Sylwestra Latkowskiego TVP wyemitowało najnowszy dokument Sylwestra Latkowskiego pt. "Nic się nie stało". Film przedstawia kulisy afery pedofilskiej, która przed kilkoma laty rozegrała się w Sopocie. Główny antybohater, czyli Krystian W. pseudonim "Krystek" miał wykorzystywać i gwałcić nastoletnie dziewczynki w nadmorskiej "Zatoce Sztuki". W popularnym sopockim klubie często gościły gwiazdy. Sylwester Latkowski wplótł do swojego materiału zdjęcia z imprez, na których bywali polscy celebryci. Mimo że żadne znane nazwisko nie pojawiło się w zeznaniach świadków, dziennikarz TVP wyraźnie powiązał gwiazdy ze sprawą. Zobacz też: Wojewódzki zapowiada pozew przeciwko Latkowskiemu i TVP Sam film nie wzbudził tyle emocji, co zorganizowana po seansie debata na żywo. Przypomnijmy, że Sylwester Latkowski na łamach TVP wzywał rodzimych celebrytów, by ci ujawnili prawdę o "Zatoce Sztuki". Apel dziennikarza TVP szybko odczekał się wielu reakcji gwiazd, a Internet wprost zaczęły zalewać prośby o sprostowania lub sądowe groźby. Gwiazdy kontra Sylwester Latkowski. Celebryci odcinają się od "Nic się nie stało" Wśród gwiazd, które postanowiły się ustosunkować do ostatniego materiału dziennikarza TVP jest zespół VOX. Grupa na czele z Witoldem Pasztem, który brał udział w akcji "TAK dla Zatoki Sztuki", wytłumaczyła, z jakiej okazji gościli w sopockim klubie. Okazało się, że wizyta zespołu miała związek ze współpracą z Fundacją Przemek Dzieciom, na zaproszenie której VOX zagrała koncert w słynnej "Zatoce...". Witold Paszt i Jerzy Słota z zepsołu VOX Pismo wystosowała też wspomniana wyżej Fundacja Przemek Dzieciom. Jej prezes, Przemysław Szaliński oświadczył, że jedyny jego związek z "Zatoką Sztuki" polegał na skorzystaniu z mieszczącej się w klubie sali. Zaprzeczył jednocześnie, że prowadził tam jakąkolwiek działalność lub miał powiązania z właścicielami lokalu. Oświadczenie opublikował też. Krzysztof Skiba. Wokalista "Big Cyc" nie ukrywał, że jego zdaniem, wplątanie celebrytów w aferę pedofilską był niczym innym jak zabiegiem politycznym Foto: MW Media Krzysztof Skiba W materiale, który można było zobaczyć na TVP pojawiła się także Renata Kaczoruk. Była dziewczyna Kuby Wojewódzkiego skomentowała to na Instagramie: Foto: MW Media Renata Kaczoruk Sylwester Latkowski w osobnej wypowiedzi zwrócił się podczas debaty do Jarosława Bieniuka: Były partner Anny Przybylskiej postanowił odpowiedzieć dziennikarzowi TVP: Foto: MW Media Jarosław Bieniuk Polecamy: Bieniuk w pierwszym wywiadzie po zatrzymaniu z powodu seks-skandalu Jednym z najbardziej wyczekiwanych komentarzy był zdecydowanie ten Blanki Lipińskiej. Autorka erotyków nigdy nie ukrywała swojej przeszłości i zawsze mówiła wprost, że była menadżerką klubów nocnych. W tym również "Zatoki Sztuki" w Sopocie. Foto: Andras Szilagyi / MW Media Blanka Lipińska Grażyna Wolszczak w rozmowie z Plejadą przyznała: Foto: Andras Szilagyi / MW Media Grażyna Wolszczak Film Sylwestra Latkowskiego skomentował również Wiktor Zborowski. Foto: MW Media Wiktor Zborowski Tuż po emisji dokumentu do sprawy odniósł się również Radosław Majdan. Foto: MW Media Radosław Majdan Jedną z pierwszych osób, które na gorąco skomentowały film była pokazana w materiale Natalia Siwiec, która dodatkowo zablokowała dodawanie komentarzy na swoich profilach społecznościowych. Modelka razem z mężem, Mariuszem Raduszewskim zamieściła oświadczenie: Foto: MW Media Natalia Siwiec i Mariusz Raduszewski Kuba Wojewódzki jako pierwszy zapowiedział, że poda TVP i Sylwestra Latkowskiego do sądu. Foto: MW Media Kuba Wojewódzki Obojętny wobec oczerniającego materiału nie pozostał też Adam Darski, znany jako Nergal. Foto: MW Media Adam "Nergal" Darski Na razie na słowa Sylwestra Latkowskiego nie zareagował Edward Miszczak. Z dyrektorem TVN cały czas próbujemy się skontaktować. Bezskutecznie. Polecamy: Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z życiem gwiazd, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Data utworzenia: 21 maja 2020 13:22, aktualizacja: 21 maja 2020 17:26 To również Cię zainteresuje

^{gdybym był mamo maleńkim doboszem glosniej - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.}

Ta strona mówi o postaci, która wystąpiła tylko w filmach i grach, więc nie należy do oficjalnego kanonu o Harrym Potterze. Niezidentyfikowana nauczycielka w Hogwarcie (zm. 2 maja 1998 roku[1]; ang. Unidentified Female Hogwarts teacher) — czarownica nieznanego statusu krwi, nauczycielka w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie od co najmniej 1994 roku. Biografia[] Wczesne życie[] Czarownica ta urodziła się w rodzinie czarodziejów nieznanego statusu krwi. Razem z rodziną mieszkała prawdopodobnie na Wyspach Brytyjskich. Najprawdopodobniej w jedenaste urodziny otrzymała list ze Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Jak większość czarodziejów, swoje pierwsze magiczne zakupy zrobiła prawdopodobnie na ulicy Pokątnej. Odziedziczyła różdżkę lub kupiła ją w sklepie Ollivanderów. Nauka w Hogwarcie[] Jeśli rzeczywiście uczęszczała w młodości do Hogwartu, to 1 września razem z innymi pierwszoklasistami pojechała do magicznej szkoły pociągiem Hogwart Express z peronu 9¾. Brała udział w uczcie powitalnej oraz ceremonii przydziału, podczas której Tiara Przydziału zdecydowała przydzielić ją do jednego z czterech domów. Późniejsze życie[] W pewnym okresie swojego życia, gdy ukończyła magiczną edukację, wyszła za mąż i dołączyła do grona nauczycieli w Hogwarcie[4]. 1994 rok[] W 1994 roku była obecna podczas powitania zagranicznych szkół: Akademii Magii Beauxbatons oraz Instytutu Magii Durmstrang, które przyjechały w związku z organizowanym w Hogwarcie Turniejem Trójmagicznym oraz Balem Bożonarodzeniowym. Czarownica obserwowała też nowych uczniów i serdecznie się uśmiechała w ich kierunku[6]. 31 października widziała, jak Czara Ognia wybiera czwórkę reprezentantów do Turnieju: Fleur Delacour, Wiktora Kruma, Cedrika Diggory'ego oraz Harry'ego Pottera. W przeciwieństwie do pozostałych członków personelu szkoły, nie wydawała się być aż tak zagmatwana, gdy wyczytano nazwisko Pottera[6]. Pod koniec 1994 roku, na krótko przed Bożym Narodzeniem, kobieta nadzorowała przebieg odbywających się egzaminów w Wielkiej Sali, podobnie jak kilku innych nauczycieli, takich jak Severus Snape. Czarownica nie wyglądała, aby pałała do mężczyzny sympatią[5]. Prawdopodobnym jest także, że kobieta pilnowała uczniów, choć nie wchodziło to w zakres jej obowiązków[6]. W Boże Narodzenie nauczycielka zjawiła się na Balu Bożonarodzeniowym, gdzie stanęła obok Albusa Dumbledore'a, Minerwy McGonagall, Severusa Snape'a, Igora Karkarowa i pozostałych nauczycieli. Obserwowała, jak czworo reprezentantów otwiera bal, tańcząc ze swoimi partnerami. Uśmiechnęła się, gdy Dumbledore zaprosił do tańca McGonagall[6]. Jeszcze w czasie tego roku szkolnego kobieta obserwowała zmagania uczestników Turnieju w drugiem etapie[6]. 1995 rok[] W 1995 roku czarownica również była obecna podczas uczty powitalnej, w czasie której siedziała obok Sybilli Trelawney. Z zaciekawieniem przysłuchiwała się przemowie Dolores Umbridge, nie zważając na złe maniery i mlaskanie koleżanki siedzącej obok[7]. Co ciekawe, mimo pojedynczych oklasków na sali w stronę Dolores, czarownica ani razu nie zaklaskała. Niedługo później jej lekcje zostały ocenione przez Dolores Umbridge, która w tym czasie pełniła rolę Wielkiego Inkwizytora Hogwartu, a wkrótce też dyrektorki placówki. Musiała ocenić ją pozytywnie, skoro nie zawiesiła jej w w pełnieniu swoich obowiązków. 1996/1997 rok[] W tym roku szkolnym nauczycielka ponownie brała udział w uczcie powitalnej i ceremonii przydziału, podczas której obserwowała, do których domów trafiają nowi uczniowie. Usiadła po lewej strony, obok gajowego, Rubeusa Hagrida[5]. Czarownica z radością i burzą oklasków zareagowała na ogłoszenie o powrocie do szkoły Horacego Slughorna, który objął w tym roku posadę nauczyciela eliksirów. Co ciekawe, przemilczała objęcie przez Severusa Snape'a stanowiska nauczyciela obrony przed czarną magią[5]. W okolicach świąt Bożego Narodzeniem nauczycielka udała się do Biblioteki Hogwartu. Przechodziła między regałami i już po chwili znalazła potrzebne tytuły. Następnie wyszła z biblioteki, zaś wybrane książki lewitują tuż za nią[5]. Niedługo później czarownica uczestniczyła w Bożonarodzeniowym spotkaniu Klubu Ślimaka organizowanego przez Horacego Slughorna. W trakcie spotkania rozmawiała z Horacym, gdy Argus Filch przerwał imprezę, ciągnąc za sobą niezaproszonego ucznia, Draco Malfoya. Po tym, jak Snape wyprowadził Ślizgona z sali, profesor kontynuował zabawę i uśmiechał się do gości[5]. Czarownica oddała hołd Albusowi Dumbledore'owi, gdy ten poległ w czasie bitwy na Wieży Astronomicznej. Kobieta podniosła różdżkę wraz z innymi pracownikami i uczniami. 1997/1998[] Po objęciu stanowiska dyrektora Hogwartu przez Severusa Snape'a, czarownica nie została zamknięta w Azkabanie, ani zwolniona z posady. Najprawdopodobniej kontynuowała naukę w Hogwarcie w tym okresie. Bitwa o Hogwart[] 1 maja 1998 roku Harry Potter przybył do zamku, aby zniszczyć horkruksy Lorda Voldemorta, wkrótce rozpoczęła się Bitwa o Hogwart. Nauczycielka z przerażeniem stanęła w obronie Harry'ego. Czarownica uczestniczyła w bitwie, broniąc zamku i pojedynkując się[1]. Ostatecznie czarownica nie przeżyła bitwy. Zmarła nad ranem 2 maja 1998 roku, najprawdopodobniej od zaklęcia uśmiercającego[8]. Jej ciało zostało przyniesione do Wielkiej Sali, gdzie Sybilla Trelawney, wspomagana przez Padmę Patil, przykryła jej zwłoki prześcieradłem[1]. Wygląd[] Ze względu na to, że nie jest wiadome, kim naprawdę była nauczycielka, jedynym podobieństwem, które łączy wszystkie sceny, w których się pojawiła, jest jej wysoki wzrost, smukła sylwetka oraz brązowe oczy i włosy. Czarownica lubowała się w czerwieni, którą chętnie nosiła podczas imprez towarzyskich, takich jak Bal Bożonarodzeniowy czy świąteczne spotkanie Klubu Ślimaka. Kobieta na co dzień nosiła czarne ubrania. Osobowość[] Czarownica zdecydowanie musiała być inteligentna oraz profesjonalna w swoim zawodzie, na co może wskazywać fakt, że pomyślnie przeszła kontrolę Dolores Umbridge. Nie bała się także nie zaklaskać Umbridge, gdy ta przemówiła na uczcie powitalnej. Warto zauważyć, że kobieta od początku żywiła niechęć do Severusa Snape'a, nie oklaskiwała jego pracy jako nauczyciela obrony przed czarną magią, szczęśliwie klaszcząc i uśmiechając się do powrotu Horacego Slughorna. Mimo pewnego rodzaju surowości, którą mogła od siebie wytworzyć, czarownica potrafiła ukazać też swoją „miękką” stronę, przykładowo łagodnie uśmiechając się do nowych uczniów, reagując ciepło na uścisk Dumbledore'a z Karkarowem, czy też miło rozmawiając z Horacym Slughornem Ze względu na jej wizyty w bibliotece, można przypuszczać, że pasjonował się w czytaniu, bądź po prostu sumiennie uzupełniała swoją wiedzę o nowe tematy. Relacje[] Z Albusem Dumbledore'em[] Czarownica zdawała się mieć dobre relacje z dyrektorem szkoły, Albusem Dumbledore'em. Stała obok niego podczas Balu Bożonarodzeniowego i uśmiechnęła się w jego kierunku, gdy ten poprosił do tańca Minerwę McGonagall. Kobieta siedziała też przy Albusie na uczcie powitalnej podczas roku szkolnego 1996/1997. Z Horacym Slughornem[] Kobieta zdawała się mieć bliskie relacje z Horacym Slughornem. Ochoczo oklaskiwała powrót czarodzieja na stanowisko w szkole. Była także obecna na jego przyjęciu dla Klubu Ślimaka. Możliwe, że w młodości również uczęszczała do jego klubu i była jedną z jego ulubionych uczennic. Podczas rozmowy na świątecznym spotkaniu zwracali się do siebie z sympatią. Z Sybillą Trelawey[] Bardzo możliwe, że czarownica miała dobre kontakty z nauczycielką wróżbiarstwa, Sybillą Trelawney. Może na to wskazywać fakt, że siedziały obok siebie na uczcie powitalnej w 1995 roku, a także to, że pomimo złych manier Trelawney, kobieta nie zwracała jej żadnej uwagi. Kolejnym faktem jest to, że to właśnie Sybilla zaopiekowała się martwym ciałem czarownicy, gdy ta zmarła w czasie Bitwy o Hogwart. Z Severusem Snape'em i Dolores Umbridge[] Mimo dobrych relacji z członkami personelu szkolnego, czarownica nie przepadała za Severusem Snape'em i Dolores Umbridge, o czym może świadczyć brak jakichkolwiek oklasków na wieść o nowych posadach nauczycieli. Dużym kontrastem była jej radosna reakcja na powitanie Horacego Slughorna. Za kulisami[] Trudno przypisać jedną osobę, której rolę mogłaby pełnić ta czarownica. Mogła to być zarówno Bathsheda Babbling, jak i zupełnie inna czarownica: przekształcenie Septimy Vector, Aurory Sinistry, czy Irmy Pince. Mogła to też być nauczycielka alchemii, ksylomancji, numerologii dla zaawansowanych, czy też innych przedmiotów. Prawdopodobnym jest także, że twórcy zatrudnili kilka aktorek, które odegrały rolę jednej nauczycielki, bądź jedną aktorkę odgrywającą kilka ról. Podobnie było w przypadku aktorek grających Lavender Brown, Pansy Parkinson, czy Susan Bones: na przestrzeni lat zmieniano je, a kolejne aktorki dość mocno odbiegały od pierwowzoru, jednak w przeciwieństwie do nauczycielki, odegrały na tyle znacząco rolę, że nie było wątpliwości, aby przypisać je do danej postaci. Występowanie[] Harry Potter i Czara Ognia (film) (pierwsze wystąpienie) Harry Potter i Czara Ognia (gra) Harry Potter i Zakon Feniksa (film) Harry Potter i Zakon Feniksa (gra) Harry Potter i Książę Półkrwi (film) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) Przypisy ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) ↑ Pracownicy Hogwartu musieli być pełnoletni, aby móc pracować. Ponieważ czarownicę widzimy po raz pierwszy w 1994 roku, a okres pełnoletności u czarodziejów wynosi 17 lat, to musiała się urodzić przed 1977 rokiem. ↑ Ze względu na to, że w czasie, gdy Pius Thicknesse objął stanowisko Ministra Magii, czarownica nie została skazana do Azkabanu, mało prawdopodobne, aby była mugolaczką. ↑ 4,0 4,1 Zobacz ten obraz. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Harry Potter i Książę Półkrwi (film) ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Harry Potter i Czara Ognia (film) ↑ Harry Potter i Zakon Feniksa (film) ↑ Nic nie wskazuje na to, aby miała zewnętrzne obrażenia, co sugeruje użycie zaklęcia Avada Kedavra

beta była najwspanialsza - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.

^{Książki detektywistyczne dla najmłodszych czytelników mają się dobrze i coraz częściej po ten gatunek sięgają rodzimi autorzy. Na blogu mogliście już przeczytać recenzje Zagadki zaginionej kamei autorstwa Marty Guzowskiej (TU) czy książek do nauki czytania Joanny Krzyżanek o kocim detektywie Papli (TU). Trefny nauczyciel Patrycji Zarawskiej z ilustracjami Tomasza Minkiewicza otwiera cykl pt. Niemożliwi Detektywi wydawnictwa Wilga dla dzieci wczesnoszkolnych. TREFNY NAUCZYCIEL Blanka, Bernard i Bajorek chodzą do tej samej klasy, ale nigdy nie nawiązali bliższych relacji. Kiedy klasa wyjeżdża na wycieczkę szkolną, a ta trójka z różnych względów nie bierze w niej udziału, nadarza się okazja do lepszego poznania. Dzieci przychodzą do szkoły, bo pani Piórko ma mieć z nimi zastępstwo. Ku ogromnemu zdziwieniu Blanki i chłopców zamiast miłej nauczycielki w klasie pojawia się barczysty dryblas z łysą głową i ewidentnymi brakami w wykształceniu („Przyszłem” czy „siecza kredeńska” to tylko niektóre z jego błyskotliwych wypowiedzi). Uczniowie szybko zdają sobie sprawę, że coś tu nie pasuje, i to bardzo! Nie mogą liczyć na pomoc dyrektorki ani nawet sekretarki, więc sami próbują rozwiązać zagadkę trefnego nauczyciela. Wspólny cel nie tylko zbliża ich do siebie, ale również wyzwala w nich całkiem duże pokłady dedukcyjnego myślenia. ZAGADKA DLA POCZĄTKUJĄCYCH CZYTELNIKÓW Trefny nauczyciel to historia, którą połyka się na raz. Krótkie rozdziały i sporo czarno-białych ilustracji (w tym całostronicowych) sprawiają, że kolejne strony przewraca się w błyskawicznym tempie. Akcja tej minipowieści detektywistycznej rozgrywa się w ciągu jednego przedpołudnia, więc można niemal odnieść wrażenie, że czytelnik poznaje tę historię w czasie rzeczywistym. Patrycja Zarawska pisze sprawnie, wplata do tekstu wyrażenia z potocznego języka, ale na tyle dyskretnie, że nie ma się wrażenia, że w jakiś sposób chce się przypodobać młodemu odbiorcy. Nie epatuje gagami, ale w paru miejscach wywołuje śmiech. Dużym plusem Trefnego nauczyciela są ilustracje Tomasza Minkiewicza, który zachwyca zwłaszcza na rozkładówkach, w których ukazuje sytuację z nietypowych perspektyw: z dołu lub z góry. Historia o młodych detektywach dobrze się sprawdzi w przypadku początkujących czytelników nie tylko ze względu na atrakcyjną treść, ale również ze względu na wygodny bezszeryfowy krój pisma. A młodsze dzieci z przyjemnością dowiedzą się z niej, jak wygląda życie szkolne – chociaż w dość nietypowej odsłonie. O AUTORACH Patrycja Zarawska od ponad 20 lat jest zawodowo związana z literaturą dziecięcą: tłumaczy ( serię z żółwikiem Franklinem), redaguje i pisze. Jest autorką kilkunastu zbiorów opowiadań dla dzieci i książek popularnonaukowych. Tomasz Minkiewicz jest rysownikiem i scenarzystą komiksowym, a także pisarzem, satyrykiem i ilustratorem. Ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 2003 wspólnie z bratem publikuje serię komiksów o Wilq – superbohaterze z Opola, która liczy już 20 tomów. KONKURS Zapraszam do udziału w konkursie, w którym można wygrać jeden egzemplarz książki Trefny nauczyciel. Zadanie konkursowe polega na opisaniu nauczyciela, który najlepiej zapadł Wam w pamięć. Zamieśćcie swoją odpowiedź w komentarzu pod tym postem. Konkurs trwa od 3 lipca 2018 do 11 lipca 2018 do godziny 23:59. Wyniki zostaną ogłoszone w ciągu jednego dnia od zakończenia konkursu. Wysyłka nagrody możliwa na terenie Polski. Będzie mi miło, jeśli polubicie stronę Dżin z tomikiem na Facebooku (TUTAJ), a także udostępnicie post z informacją o konkursie na Facebooku. WYNIKI Drodzy Dżinternauci! Dziękuję za piękne, zabawne i wzruszające opisy Waszych nauczycieli. Myślałam, że wybór zwycięskiej odpowiedzi będzie dużo prostszy, ale zaskoczyliście mnie zarówno samymi postaciami, jak i sposobem ujęcia tematu. Za świetnie napisaną historyjkę, którą scena po scenie bez trudu odtworzyłam w wyobraźni, oraz opis wspaniałej nauczycielki fizyki, jakiej sama nigdy nie miałam, postanowiłam nagrodzić Katarzynę M. Katarzyno, prześlij swoje dane adresowe na dzinztomikiem@ TYTUŁ: Trefny nauczyciel SERIA: Niemożliwi Detektywi TEKST: Patrycja Zarawska ILUSTRACJE: Tomasz Minkiewicz LICZBA STRON: 96 OPRAWA: twarda FORMAT: 15 × 20 cm WIEK: 6+ WYDAWNICTWO: Wilga ROK WYDANIA: 2018}

Nigdy nic nie braa miaa tytu uczennicy roku - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk.

Gorzów Wielkopolski, 1968. Masówka w Zakładach „Stilon". Fot. Tomasz Gawałkiewicz / ADM/PAPTu się nigdy nic nie zmieni ´68Wystawa w 40. rocznicę wydarzeń marcowych 7 marca - 4 maja 2008 Miejsce: Skwer u zbiegu ul. Karowej i Krakowskiego Przedmieścia Kampus główny Uniwersytetu Warszawskiego Dom Spotkań z Historią, ul. Karowa 20, Warszawa Warszawa, Krakowskie Przedmieście, 8 marca 1968. Interwencja milicji po wiecu na Uniwersytecie. Fot. Tadeusz Zagodziński ADM/PAPJeszcze walczyć, bić się - o co?/Tu się nigdy nic nie zmieni/Po Krakowskim błądzi nocą/Kilku ludzi, kilka cieni...Natan TenenbaumDom Spotkań z Historią, Ośrodek KARTA oraz Uniwersytet Warszawski zapraszają na wystawę Tu się nigdy nic nie zmieni ´68 przygotowaną w 40. rocznicę protestów studenckich w marcu 1968 otwarcie ekspozycji odbędzie się 7 marca (piątek) o godz. w Domu Spotkań z Historią przy ul. Karowej 20 w Warszawie. Partnerem wystawy jest Polska Agencja składa się z 200 archiwalnych zdjęć (pochodzących głównie ze zbiorów PAP) oraz licznych tekstów źródłowych pokazujących zajścia marcowe i najważniejsze wydarzenia 1968 w Polsce, a także interwencję wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. Rok 1968 to niechlubny schyłek gomułkowskiej „małej stabilizacji" (kampania antysemicka, antyinteligencka, czystki polityczne), a jednocześnie pierwsza w PRL próba inteligenckiego sprzeciwu wobec wszechwładnej cenzury i odgórnego, partyjnego sterowania kulturą i nauką. To również ważna cezura w powojennych dziejach Polski i Czechosłowacji, które podjęły próbę sprzeciwu wobec narzuconego przez Moskwę systemu totalitarnego. Wystawa przypomni również życie codzienne w Polsce Ludowej w ´68. „Wystawa Tu się nigdy nic nie zmieni ´68 pokazuje wydarzenia marcowe w kontekście całego roku 1968, pozwalając zobaczyć i zrozumieć przebieg procesu, który wówczas miał miejsce. Skupia uwagę nie tylko na samym buncie studentów i towarzyszących mu okolicznościach; portretuje także polskie społeczeństwo w schyłkowym okresie „małej stabilizacji" - jego dzień codzienny i jego momentami zdumiewającą wobec tego buntu obojętność." - powiedziała Agnieszka Dębska z Ośrodka KARTA, kurator do zdjęć stanowią wspomnienia uczestników wydarzeń - studentów i nauczycieli akademickich, wiersze poetów pokolenia ´68: Stanisława Barańczaka i Ryszarda Krynickiego, fragmenty tekstów prasowych, dokumentów oficjalnych, przemówień przedstawicieli władz, poufnych notatek i raportów Służby Bezpieczeństwa. Obszerny materiał wystawy podzielony jest na trzy miejsca ekspozycyjne: kampus główny Uniwersytetu Warszawskiego, skwer u zbiegu ulicy Karowej i Krakowskiego Przedmieścia oraz salę Domu Spotkań z rejonie Krakowskiego Przedmieścia i Uniwersytetu Warszawskiego zaprezentowane zostaną wielkoformatowe fotografie przedstawiające wiec studentów UW 8 marca 1968 i zajścia uliczne, które rozegrały się w tej przestrzeni - brutalną akcję milicji i „aktywu robotniczego".Na skwerze przy ulicy Karowej pokażemy zdjęcia ze spektaklu „Dziady", którego odwołanie stało się bezpośrednim impulsem do wystąpień studenckich; przypomnimy także protesty studentów wielu polskich uczelni, domagających się poszanowania zasad konstytucji, wolności słowa, zmiany polityki kulturalnej PRL. Władze rozpętały zakrojoną na szeroką skalę akcję w celu wskazania i potępienia „prowodyrów" zajść marcowych i ich rzekomych inspiratorów (dyżurnych „straszaków" PRL: „syjonistów", „amerykańskich imperialistów" i „niemieckich rewanżystów"). Jednym ze skutków tej akcji była duża fala emigracji osób pochodzenia żydowskiego. Na skwerze zaprezentujemy fotografie z organizowanych przez władzę demonstracji poparcia dla partii i jej przywódcy Władysława Gomułki, interwencji wojsk Układu Warszawskiego (ZSRR, Bułgarii, Węgier i Polski) w Czechosłowacji (sierpień-wrzesień) oraz obrazy z Dworca Gdańskiego - dramatyczne pożegnania z krajem osób pochodzenia żydowskiego. W zmodernizowanej przestrzeni DSH przypomnimy życie codzienne w Polsce 1968 roku. Odrębnym akcentem tej części ekspozycji będą fotografie dokumentujące samospalenie Ryszarda Siwca (8 września) w proteście przeciwko interwencji w towarzyszyć będą pokazy filmowe i spotkania ze świadkami organizowane w DSH oraz prezentacja albumu Rok 1968. Środek stronie Ośrodka KARTA znajduje się szczegółowe kalendarium wydarzeń 1968 roku, pod adresem: wystawy, koncepcja plastyczna - Adam Orlewicz, opieka merytoryczna: Agnieszka Dębska (Ośrodek KARTA), Katarzyna Madoń-Mitzner (DSH), opracowanie graficzne - Łukasz Album Rok 1968. Środek Peerelu - wydawca Ośrodek KARTA i Dom Spotkań z Historią. Chronologiczna, ilustrowana opowieść o 12 miesiącach 1968 roku zawierająca bogaty materiał ikonograficzny (zdjęcia, plakaty, ulotki, reprodukcje dzieł sztuki) i teksty źródłowe. Ze świadectw uczestników wydarzeń, fragmentów dzienników i wspomnień, wierszy, tekstów prasowych, oficjalnych przemówień i dokumentów esbeckich zbudowana została plastyczna, wielowymiarowa narracja przedstawiająca zarówno najważniejsze zdarzenia tytułowego roku, jak i dzień powszedni „środka Peerelu" - środka gomułkowskiej „małej stabilizacji". Do nabycia w księgarni historycznej DSH, innych dobrych księgarniach oraz w Ośrodku KARTA, 02-536 Warszawa, ul. Narbutta 29, dział kolportażu: e-mail: kolportaż@ tel. 022 826 56 98. Planowany termin wydania: marzec 2008.***Dom Spotkań z Historią (DSH) - instytucja kultury m. st. Warszawy - zajmuje się popularyzowaniem historii Polski i Europy Środkowo-Wschodniej w XX wieku, ze szczególnym akcentem na skutki totalitaryzmów. Organizuje wystawy, projekcje filmowe, spotkania ze świadkami, seminaria, warsztaty edukacyjne oraz prowadzi działalność wydawniczą. DSH ściśle współpracuje z Ośrodkiem KARTA, niezależną organizacją pozarządową, od lat dokumentującą historię minionego stulecia. Jest również miejscem otwartym na inicjatywy innych środowisk i organizacji, polskich i zagranicznych.***Ośrodek KARTA - niezależna organizacja pożytku publicznego od 25 lat zajmująca się dokumentowaniem i upowszechnianiem historii najnowszej Polski i Europy Środkowo--Wschodniej. Prowadzi działalność dokumentacyjną, edukacyjną, wystawienniczą i wydawniczą; jest wydawcą kwartalnika historycznego „Karta". Organizuje wystawy w Polsce i za granicą ( Oblicza totalitaryzmu wspólnie z DSH), prowadzi programy edukacyjne: Historia Bliska (w ramach Eustory) oraz dokumentacyjno-badawcze: Historia Mówiona (wspólnie z DSH), Wspólne Miejsce - Europa-Wschodnia, Indeks Represjonowanych, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką, Pogotowie Archiwalne. Posiada bogate zbiory: Archiwum Wschodnie, Archiwum Opozycji, Archiwum Historii Bliskiej, Archiwum Historii Mówionej oraz Archiwum Fotografii. Więcej informacji można znaleźć na stronie:

gdybym był mlotkowym big cyc - Tekściory.pl – sprawdź tekst, tłumaczenie twojej ulubionej piosenki, obejrzyj teledysk. .